ความคิดเห็นที่ 1 ป้าขาหนูมานั่งเท้าคาง ตาแป๋วววคนแรกเลย จากคุณ : ดาวกระจาย - [19 ก.ค. 15:48:00]

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อวานไปเอานิตรสารเก่าๆมานั่งอ่าน..เพิ่งจะมีเวลาเป็นของตัวเองก็ตอนนี้แหละ..อาทิตย์หน้าคงไปเล่นกอล์ฟได้แล้ว...ไปเจอข้อความหนึ่ง..ซึ่งอ่านแล้วขำมาก..ถึงจะต้องมาเล่าให้ฟัง...เขามีการจัดงานเดบูตอง ด๊านซ์ ...เอิ๊ก เอิ๊ก.. ขำง่ะ..DEBUTANTE...อ่านว่า..เดบูตอง..เป็นภาษาฝรั่งเศส ตั้งแต่สมัยปี ๑๘๐๐ กระมัง หมายถึง..กุลสตรีที่ได้รับการ ฝึกฝนการบ้านการเมืองอย่างเข้มงวด..และพร้อมที่จะออก ไปสู่โลกกว้าง...โดยผู้ใหญ่จะจัดหาชายหนุ่มที่ฐานันดร ใกล้เคียงกัน..มาพบปะ..ได้เจอะเจอ..ในงานเดบูตองด๊านซ์..ที่ว่านี่แหละ..หญิงสาวเหล่านั้น..ส่วนใหญ่จะเป็นลูก หลานขุนนางและผู้ลากมากดีทั้งหลาย..จะถูกส่งไปเข้า ฝึกอบรมการเป็นกุลสตรีในFinishing School เปรียบก็เหมือนแม่พลอยในสี่แผ่นดิน..ที่ถูกส่งเข้ารับการอบรมในวัง.นั่นเอง...เดบูตองเหล่านี้..จะต้องทำอะไรทุกอย่างด้วยตัวเอง..เย็บเสื้อผ้าใส่ได้เอง..ทำอาหาร..จัดโต๊ะ...ทำความ สะอาด..เท่าที่ทราบมาว่า..ขนาดล้างส้วม..ต้องล้างอย่างหมดจด..และด้วยมือ.. .เล่นเปียนโน..เรียนเต้นรำ..มารยาท สังคมต้องเนี๊ยบ...เป็นการฝึกตั้งแต่สาวรุ่นกำดัด..จวบจน จบหลักสูตร..จึงเป็นอันว่าพร้อมที่จะออกเรือน..ไปเป็น คุณผู้หญิง..ของชายที่สูงศักดิ์...แล้วฉันก็ไม่ทราบว่า.. ลูกผู้ดีคนไหนของฟ้าเมืองไทยที่เข้าข่าย..ที่จะเรียกตัวเอง ว่า "เดบูตอง" เพราะบางคน..ตั้งกะเกิดมา..ยังไม่มีโอกาส ซักกางเกงใน..ของตัวเองด้วยซ้ำไป....??? จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [19 ก.ค. 16:03:57]

ความคิดเห็นที่ 3 ตามเข้ามาอ่านค่ะ ตีสองกว่าแล้วค่ะ จากคุณ : uggie - [19 ก.ค. 16:07:45]

ความคิดเห็นที่ 4 ฉันถึงมองอนาคตวัยรุ่นไทยด้วยความวิตก..เรารับอะไรมา แต่ก็รับไม่หมด..จะเอาที่ส่วนที่โก้..ที่สบาย..คิดกันไปเอง ว่าฝรั่งยังทำยังโง้นยังงี้...ใช่..ฝรั่งไม่ตีลูก...แต่เขาไม่โอ๋ลูก มันเป็นการทำโทษคนละอย่าง...ถึงเวลาอาหารมาช้า..ก็ ไม่ต้องกิน..ส่งขึ้นห้องไปเลย...อยากใด้เงินพิเศษก็หางานให้ทำ..ล้างรถมั่ง..ทำความสะอาดสวนมั่ง...ไม่ต้องมานั่งเลี้ยงกันจนตาย...แล้วสังเกตได้เลยว่าเด็กที่นี่ส่วนใหญ่ ใช้่สตังส์เป็น...ที่แน่ๆคือไม่ฟุ่มเฟือย....ที่ต้องเขียนนี่เพราะ วันก่อนอ่านกระทู้นึง..ผู้หญิงถามมาว่า..จะดูกระเป๋าหลุยส์ วิตตองว่าแท้..เทียม..ต่างกันอย่างไร? ในข้อความบอกว่า เพื่อนจะขายต่อให้หกพัน..ราคาจริงหมื่นสอง..อยากจะซื้อ แต่กลัวเป็นของเทียม...(อกนังวิวันดา..จะแตก..) จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [19 ก.ค. 16:15:44]

ความคิดเห็นที่ 5 ถ้าขนาดยอมซื้อของมือสองราคานี้..แล้วยังไม่รู้จักผลิตภัณฑ์ว่าเป็นของแท้..ของเที่ยม...นี่เข้าขั้นน่าเป็นห่วงแล้วนะ...มันจะวัตถุนิยมอะไรกันนักกันหนา...เคยบ่อยไป ที่กลับเมืองไทย..มักจะมีคนใหญ่โตมาในเครื่องลำเดียวกัน พอลงเครื่อง..มีคนมาแหนแห่ที่หน้าประตูเครื่องบิน..พาเดิน ผ่านตลอด..มีลิ่วล้อวิ่งไปจัดการเรื่องเอกสารให้อย่างเรียบ ร้อย...กระเป๋าก็เพียงเอานิ้วชี้ ว่าใบนั้นใบนี้..มีคนยกขึ้นรถ เข็น..พาเดินผ่านด่านอย่างสะดวกสะบาย..แถมยกมือรับ ไหว้คน..ตลอดทางที่เดิน...บุญญาธิการเหลือล้น... ทริปหนึ่ง...ฉันก็ลงเครื่องพร้อมกับสุภาพบุรุษท่านหนึ่ง ท่าทางสุขุม..บุคคลิกดีเป็นเลิศ...คุ้นๆหน้าอยู่เหมือนกัน แต่คงไม่ใช่น่ะ..เพราะดูโดดเดี่ยวซะเหลือเกิน...ท่านผู้นั้น ก็ถือกระเป๋าเอกสารใบเดียว...เดินนำหน้าฉันไป.. เช๊คพาสปอร์ต...ก็เวลาใกล้เคียงกับฉัน...เช๊คกระเป๋าก็ใกล้ๆกัน..ของท่านใบเล็กใบเดียว...ท่านก็ผ่านด่าน.. นายด่านยกมือไหว้ท่าน..ท่านก็รับไหว้...จนออกมาข้างนอก...พวกญาติฉันไหว้ท่านกันตรึม...ประทับใจมาจนทุกวันนี้...ไม่มีลืม...คุณอานันท์ ปันยารชุน สุภาพบุรุษแห่ง กรุงรัตนโกสินทร์...... จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [19 ก.ค. 16:32:50]

ความคิดเห็นที่ 6 ถึงมานั่งคิดถึงความไม่พอดีของมนุษย์แล้ก็ต้องขำนะ... ไอ้ในหนังสือนิตยสารที่ว่าเนี่ย..มีร้านเบเกอรี่หรูๆเปิดขึ้นเยอะเชียว...และยังร้านกาแฟอีกล่ะ..ผู้คนก็แหนแห่ไปอุดหนุน..เพราะชอบของแปลกและใหม่..ในขณะที่พวกฉันที่เมืองนอกเนี่ย..โหยหา..ขนมครก..ขนมชั้น..ปาท่องโก๋ ขนมกุ๊ยช่าย..ฯลฯ เคยคุยกับเพื่อนๆเหมือนกันว่า..ถ้าใคร สามารถทำเตาขนมครกไฟฟ้าเล็กๆออกมาขายได้นะ.. รับรอง..รวยเละ..และทำแป้งกับกระทิสำเร็จใส่กระป๋อง มาขายเลยด้วยนะ...ไม่รวยตอนนี้จะไปรวยตอนไหน? คนไทยที่อยู่ต่างด้าวที่มีเป็นล้านๆคนนะทั่งโลกเนี่ย... แต่ประเทศไทยไม่เคยได้สำรวจกระมัง...ทุกวันนี้ที่ร้านอาหารของเพื่อนๆ..มันบ่นเป็นหมีกินผึ้ง...ว่า..กระทิแม่พลอยต้องใช้วันละสามสี่ลัง..กระป๋องโตกว่ากระป๋องนมหน่อยนึง..แค่นั่งเปิดกระป๋องก็ครึ่งวันเข้าไปแล้ว...เมื่อไหร่ จะทำคอมเมอเชี่ยลไซซ์เหมือนชาวบ้านชาวช่องเค้าซะที? อีกหน่อยถ้าของฟิลิปปินส์ทำมากระป๋องใหญ่..ก็คงต้องเปลี่ยนไปใช้ของมัน...ทั้งนั้นนะ..น้ำปลา..ซีอิ๊ว...ก็ไอ้ขวดขนาดเดียวกับบ้านคุณนั่นแหละ...ยิ่งซีอิ๊วดำ..กับ..เต้าเจี้ยว ยิ่งล้าหลังเป็นยิ่งกว่าไดโนเสาร์...นึกถึงภาพซีอิ๊วดำเวลา ใกล้หมดนะ..ต้องเอาน้ำร้อนลงไปชงน่ะ...เต้าเจี้ยวขวดคอยาว..ต้องเอาตะเกียบไปแยง...โอ๊ย..ตอนนี้เขาหันมาใช้ของใต้หวันกันหมดแล้ว...เป็นขวดปากกว้าง...เปิดมาใช้ได้เลย...อยากจะให้ส่งเสริมสินค้าไทย..แต่ปัญหามันอยู่ที่ รูปของการหีบห่อเพื่อความสะดวกในการใช้...ที่มันต้อง ทันสมัยเพื่อที่จะแข่งกับตลาดโลก... จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [19 ก.ค. 17:02:52]

ความคิดเห็นที่ 7 ระบายออกไปซะมั่ง..เผื่อกระทรวงพาณิชย์จะได้ตาสว่าง มั่ง..นั่งเทียนเขียนตำราภาคแก้ไขภาคตลาดน่ะ..ไม่ได้ผล ร๊อกก ต้องมาทำงานที่ร้านอาหารไทยซักเดือน..จะเห็นได้ว่า..ยังมีอีกเยอะแยะที่เราจะขายได้..รู้ไหม?ว่า ตอนนี้ พวกคนไทยหันไปใช้ของเวียตนามมาก..ตะไคร้หั่นฝอยนะ มันห่อแช่แข็งมาเลย..กระเทียมเจียวแบบฟรีซดรายก็มี หอมแดงเล็กซอยมาก็แช่แข็ง...สะดวกไปหมด...ถึงเป็น ห่วงสินค้าบ้านเรามาก...ที่จะต้องเสียตลาดไปเพราะขาด การสำรวจที่"เป็นงาน".... รับรองว่าที่อเมริกานี่ขายได้ทุกอย่างแม้กระทั่ง...ใบตอง... จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [19 ก.ค. 17:33:09]

ความคิดเห็นที่ 8 เยี่ยมมากค่ะ A:203.148.168.172 X: จากคุณ : ปุ๊ - [19 ก.ค. 19:03:35]

ความคิดเห็นที่ 9 เมื่ิอครั้งที่เข้าเฝ้าทูลกระหม่อมสมเด็จพระเทพฯ..ครั้งที่ไปเรื่องกอล์ฟน่ะ...พรองค์ทรงตรัสถามถึงว่า..เราจะเอาอะไร ไปขาย"เขา"ได้มั่ง? ฉันละคันปากยิบยับ..อยากจะกราบ บังคมทูลเสียจริงๆ..ติดก็แต่หัวหน้าคณะ...แต่ก็รู้สึกซาบซึ้ง ที่พระองค์ทรงตระหนักและเป็นห่วงเรื่องที่เราเสียดุลย์การค้า..อย่างน่าใจหาย..อย่างที่เป็นอยู่...แต่ทำม๊ายย...พวก เราถึงยังมัวมาแต่ทะเลาะกันอยู่ได้..ไม่ใช้เวลาที่เป็นประโยชน์..มาช่วยกัน..พานาวาลำนี้...ฝ่าคลื่นมรสุมที่ โหมกระหน่ำมาแทบทุกด้าน..ให้ออกไปอย่างรอดปลอดภัย..สู่ฟ้าใหม่..วันใหม่..อย่างน้อยก็เพื่อ"ลูกหลาน" ของเรา...ไม่ใช่ใครที่ไหนเลย..???? จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [19 ก.ค. 19:07:17]

ความคิดเห็นที่ 10 พูดๆไปเดี๋ยวก็รู้หรอกว่า..ไอ้ที่กักขังไว้ในปากอีกฝูงนึงน่ะ เริ่มออกมาเพ่นพ่านทีละตัว..สองตัวแล้ว..ความจริงนะ บอกตรงๆว่า..เรื่องการซื้อของฝากคนไทยจากอเมริกานี่ ชักวงจำกัดเข้าไปทุกทีทุกทีแล้ว...เสื้อตราปักที่หน้าอก หลายๆตราที่นิยมกันน่ะ...มันเมดอินไทยแลนด์ติดหรามา เชียว...ม่ายก้อ อินไชน่า...อยากซื้อนะ..เห็นแล้วก็ดีใจ ที่มาได้ตลาดที่นี่..ฝ่าฟันมาได้..แต่ผู้รับนี่ซิ..คือปัญหา อยากจะได้แต่ของยูเอสเอ..หารู้ไม่ว่าตอนนี้ไอ้กันมัน ทำอะไรไม่เป็นแล้ว...ทั้งหัวจดตัวถึงตีน..ของนอกทั้งนั้น ทู๊กอย่าง...แม้กระทั่งปลั๊กไฟ..ตอนนี้ที่ SILICON VALLEY เมืองคอมพิวเตอร์ที่มีชื่อขจรไกลนั้น..ก็ได้เลย์ออฟ... พนักงานกันเป็นว่าเล่น...อย่างบ้านฉันที่อยู่เนี่ยนะ... ปรกติจ่ายค่าไฟเดือนละประมาณแปดสิบเก้าสิบเหรียญ เมื่อเดือนที่แล้ว..บิลมา...สี่ร้อยเหรียญ...สติแตก... ถามไถ่ได้ความว่า..มันเพิ่มมาตั้งนานแล้วแต่ระบบบิลเพิ่ง เข้าที่..เลยโรยย้อนหลังมาทีเดียว...โดนกันแบบนี้ทุกบ้าน ถ้วนหน้า..ไอ้ที่มีกิจการอย่างเพื่อนฉันโดนเข้าไปสามพัน ในเดือนเดียว..รวบยอด...จะว่าคนอเมริกันฉลาดเหรอ... นี่ค่าาา..ของแท้..บริษัทจ่ายไฟ{PG&E} ในมลรัฐ คาลิฟอร์เนีย..ประสบปัญหาขาดทุนอย่างหนัก..ต้องขอ อำนาจศาลสั่งล้มละลาย...เนื่ิองจากการประเมินการและ ราคาผิดพลาดในต้นทุน...อับอายเขาไปทั่วโลก... จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [19 ก.ค. 19:29:55]

ความคิดเห็นที่ 11 คิดถึงป้าจังจ๊ะ ไม่เจอกันสองวันแน่ะค่ะ วันก่อนนู๋รอป้าจนตีห้าแน่ะ//haha A:203.148.163.111 X: จากคุณ : ดบัสล็อกไม่ติดค่ะ - [19 ก.ค. 20:20:52]

ความคิดเห็นที่ 12 เย้ วันนี้ มาเร็วแฮะ ตามมาอ่านตามเคยค่ะแต่ไม่เคยลงชื่อ A:166.36.176.167 X: จากคุณ : หนูเล็ก - [19 ก.ค. 20:52:38]

ความคิดเห็นที่ 13 เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ สินค้าเกษตรของไทย แทบจะไม่เคยขึ้นไปขายบนห้างได้เลย คุณป้ารู้จักคนใหญ่คนโตเยอะ ช่วยบอกพวกเค้าหน่อยสิคะ A:141.76.124.79 X: จากคุณ : ทานตะวัน - [19 ก.ค. 21:24:13]

ความคิดเห็นที่ 14 ป้าวิลันดาครับ ป๋มเห็นด้วยกับคุณป้าที่หยิบเอาเรื่องสินค้าไทยที่วางขายเมกาที่ไม่ปรับปรุงเรื่องหีบห่อให้ถูกใจฝรั่ง ทั้งที่ของเราดีกว่าฝรั่งตั้งเยอะ ป้าเอาเรื่องนี้มาเป็นหัวข้อได้เลยอ่ะ A:202.133.135.132 X: จากคุณ : เด็กน้อยขี่ม้าก้านกล้วย - [19 ก.ค. 23:49:47]

ความคิดเห็นที่ 15 อ่านทันแล้วค่ะ คืนนี้อ่านอย่างเดียวเลย เพราะเมื่อวานมัวทำอย่างอื่น คราวนี้ยึดครองพื้นที่ไว้แล้วนะคะ จากคุณ : meowjo - [20 ก.ค. 00:22:34]

ความคิดเห็นที่ 16 ค่อยยังชั่วหน่อยที่ประมูลอะไรไม่ได้ซักกะอย่าง...เฮ้อ เสียเวลาอดตาหลับขับตานอน...กลัวได้ง่ะ...ขอบคุณคุณ เด็กน้อยฯที่เข้าใจว่าฉัน" ติเพื่อก่อ" และคุณทานตะวัน ที่ให้ความเห็นมาว่าควรจะบอกเรื่องนี้แก่ผู้ใหญ่... ผู้ใหญ่ที่ไหนจะมาฟังเรื่องกระปิ..น้ำปลา..ล่ะค้า..โน่น ใครๆเขาก็อื้ออึงกันอยู่ที่โครงการแสนล้าน..โน่น...ทุกคนมองข้ามเรื่องเล็กๆไปหมดค่ะ...นี่ละค่ะเรื่องใหญ่... ดูสินค้าประเทศเพื่อนบ้านนะ..เอาอย่างไต้หวัน..ทาง ด้านอาหารนี่ส่งออกทุกอย่าง..บรรจุห่อน่ากิน..อย่างกระทั่ง..เกี๊ยว เขาก็ทำมาเป็นตัวๆวางบรรจุใน ถาดพลาสติก..เป็นช่องพอดีตัว..แช่แข็งมาเป็นกล่องๆ กล่องละสิบสองตัว..มีผงน้ำซุปมาให้ด้วย..อร่อยมากก ขายดิบขายดี..อย่างฉันนี่ก็ซื้อยกลัง..ลังละหกสิบกล่อง.. โรตีของอินโดนีเซีย..มาเป็นแผ่นแช่แข็งซ้อนกันระหว่าง กระดาษไข..ใส่ถุงมาสวยงาม..ทอดกินได้เลย..อร่อยเท่า กับหน้าปากซอยบ้านเรานั่นแหละ..เอ้าทีนี้มาดูของเรา มั่ง... จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [20 ก.ค. 05:24:52]

ความคิดเห็นที่ 17 ฉันไปเจอ..น้ำตาลปีก..ที่เป็บงบเล็กๆน่ะ..ส่งมาขายก็ แสนดีใจ...รีบตะครุบ...ถุงแตกกระจาย..น้ำตาลที่อยู้ข้างใน แหลกเหลวเป็นชิ้นเล็กๆ เพราะบรรจุมาในถุงพลาสติก บางยอบแยบ..เม้มขอบเอากระดาษที่มียี่ห้อปิดไว้แล้ว ก็เอาแม๊กกดมาสามสี่อัน..พอปิดถุงได้เท่านั้น..มันไม่ สามารถจะเดินทางข้ามน้ำทะเลมาได้ร๊อก..อย่างงั้นน่ะ เห็นแล้ว..กลุ้มใจ...มันบ่งบอกถึงประสิทธิภาพของ การเมืองในประเทศเชียวนะ..ใครล่ะอยากจะมาค้าขาย กับเรา..กะอีแค่..ห่อน้ำตาลขาย..ยังทำไม่ได้ดี... แล้วใครล่ะจะรู้ว่า..น้ำตาลที่ว่านี่แหละ..มีคุณค่าทางอาหารเป็นเลิศ..อย่างน้อยก็ไม่มีสารเคมีเจือปน... จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [20 ก.ค. 05:54:07]

ความคิดเห็นที่ 18 อิ อิ หลงอ่านว่า .เด็บบิวแทนท์. (DEBUTANTE) เสียตั้งนาน ที่แท้อ่านว่า .เดบูตอง. นี่เอง .. อายจัง ... __________________________________________________ มาอ่านต่อครับ จากคุณ : W.W. - [20 ก.ค. 06:09:37]

ความคิดเห็นที่ 19 มาตามอ่านครับ ขอ แชร์ เล่า บ้างได้ มั๊ย?? รับรอง มันส์ ไม่แพ้กัน จากคุณ : (Peter) - [20 ก.ค. 06:43:57]

ความคิดเห็นที่ 20 แหม..ที่ว่าเลี้ยงไว้อยู่ฝูงนึงในปาก...ตอนนี้ก็เริ่มออกมาเพ่นพ่านทีละตัวสองตัวแลัว...ใครจับได้ก็เอามาคืนนะ.. เลี้ยงไว้นานแล้ว..ถึงจะเล่าต่อถึงระบบการศึกษาคนด้วย เมื่อวันก่อนนี้นะ..ไปทานข้าวที่ร้านไทยมา..ก็มีเด็กเสิร์ฟมาใหม่.ความว่ามาเรียนปริญญาโท...กำลังเริ่มทำงาน พาร์ทไทม์..เธอมาแอบกระซิบถามว่า..คุณอาขา..แม่ครัวเขาใช้ให้หนูไปหยิบของที่ icebox มันเป็นยังไงคะ..หนูไม่ รู้จัก..ไม่กล้าถามเค้า...ฉันจึงรีบบอกไปว่า..ตู้เย็นน่ะหนู.. เห็นไหมคะ..เราให้เด็กเรียนแต่คำหรูๆ เช่น refrigerator ในตำรา...แต่ในสภาพความเป็นอยู่จริงๆในโลกปัจจุบัน เราก็เรียกว่า..frige มั่ง icebox มั่ง เป็นภาษาพูดที่สื่อให้ ทุกคนเข้าใจ..แล้วกว่าจะออกเสียง รี ฟริจ จะเรเตอร์ นั้น ก็ไม่ใช่ว่าง่าย..ฉันไม่ตำหนิเด็กแม้แต่น้อยที่ไม่รู้..แต่.. คิดว่าการเรียนภาษาอังกฤษนี่ควรต้องปรับปรุงใหม่..โดย ทันที..อีกตัวอย่างแล้วกัน..ขำกลิ้งเลย... จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [20 ก.ค. 07:21:51]

ความคิดเห็นที่ 21 มีอาจารย์สอนภาษาอังกฤษคนหนึ่งเพิ่งมาจากเมืองไทย เขาคนนั้น..มาเรียนหลักสูตรสั้นๆเพิ่มเติม..แต่ไม่เคยมาเมืองนอกเลย..แต่ทราบว่าเป็นคนที่เรียนเก่งมาก..เขาคุยกับฉันถึงความแตกฉานต่างๆที่เขาได้ร่ำเรียนมา..แม้ว่าจะไม่เคยผ่านเมืองนอกเมืองนามาก็เหอะ...เด็กจบจากนอก ยังต้องไปขอความช่วยเหลือจากเขา..ตอนที่จะร่างสปีช เลยทีเดียว..เขาว่า..วิชาภาษาอังกฤษเนี่ยนะครับ..ถ้า แตกฉานภาษาละตินซะอย่าง...ก็หมดปัญหาเลยครับ.. ไม่ว่าจะเรียน ฝรั่งเศส หรือ สแปนิช..รับรองครับ พิ๊คอัฟ ได้เลยในทันที เพราะรากศัพย์ก็มาจากละตินนี่ละครับ.. เผอิญ..ผมศึกษาภาษาละตินมานานพอควร..เลยอ่านหนัง สือแตกหมดเลยครับ.ทำความเข้าใจก็ง่าย..... แหม..พูดจาน่าเลื่อมใสนะ..ฟังดูดี...มีหลักการ ฉันนึกนิยม ในใจ..เอ้อ..มีคนเก่งๆหยั่งงี้มา..ไม่เสียดายทุน... วันหนึ่ง..ฉันหาบ้านเช่าให้เขาได้..ที่จะอยู่ระยะสั้น..จึงพาไปรู้จักกับ จอห์น เจ้าของบ้าน..พอเราไปถึง..จอห์นก็อยู่ ในสภาพที่กำลังทำความสะอาดบ้านอยู่..หัวหูมีฝุ่นเกาะเต็ม ฉันก็เลยแนะนำให้เขาได้รู้จักกัน...อาจารย์เอื้อมมือไปเช๊คแฮนด์.อย่างคล่องสังคม..พร้อมว่า.. " Oh! John, how fancy meeting you..." อีตาจอห์น ทำหน้ากล้ำกลืนยาก...กำลังงงสุดๆ..ในใจว่า..แฟนซีตรง ไหนวะ?..กรูกำลังเน่าทั้งตัวอยู่เนี่ยะ...ฉันก็กลั้นยิ้มอย่างสุดๆ...มันเป็นประโยคสุดหรูสมัยโบราณ รุ่นหนังของ เกรตา การ์โบต์ น่ะ...ตอนที่..พระเอกกำลังทำท่าเจ้าชู้ไก่แจ้.เวลาที่ถูกแนะนำตัวให้รู้จักกับสาวสวย...ก็จะใช้ประโยคอย่างนี้แหละ..แล้วก็จะจุมพิตมือหญิงตามมารยาท สังคมสมัยนั้น...แต่ไม่ใช่ภาพที่อยู่ตรงหน้าฉัน...ฉันก็เลยเดินเลี่ยงไปทางอื่นเพราะคิดว่าไก่คงจะต้องบินออกมาอีกหลายตัวแน่ๆ...ขากลับ..ยามลา..เธอว่า... "It's my เพรสเช่อร์ (pleasure)" แต่เสียงที่เธอเปล่งออก มันจะสะกดได้ว่า pressure อีตาจอห์นก็ยืนเกาหัวอย่างงง คงนึกในใจว่า...เอมาพบตู..แล้วมันกดดัน..นักหรืองัยย. เฮ้อ...นี่แหละค่ะ..ภาษาหรูๆที่เราอยากจะพูดกันนัก...?? จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [20 ก.ค. 07:49:24]

ความคิดเห็นที่ 22 เรื่องเฉิ่มๆเบ๊อะๆ..รับรองค่ะว่าโดนมาทุกคน..ฉันเองก็เถอะ สมัยมาเมืองมะกาใหม่ๆ..ฉันนั่งเครื่องบิน ยี่ห้อ อัฟ อัฟ แอนด์ อเวย์..รุ่น..DC10 ยังไม่ใช่จัมโบเจ๊ทอย่างเดี๋ยวนี้ เครื่องลำเล็กกว่าเครื่องกรุงเทพ-เชียงใหม่ สมัยนี้ด้วยซ้ำมั้ง ต้องแวะหลายที่หน่อย..ฮ่องกง...กวม..ฮาวาย...ซานฟราน พักได้นานหน่อยก็ที่ฮาวาย...ฉันมันเลือดนักช๊อปอยู่แล้ว ก็ออกเดินหาเรื่องใช้เงินทันที...มาฮาวายก็ต้องซื้อเสื้อ ฮาวาย..น่ะซี้..ออกเดินดูตามร้านที่เรียงรายตรงทรานสิท เจอที่ถูกใจ..คนขายเป็นฮาวายเอี้ยนแท้ๆเชียว..นั่งพุง หลามอ่านหนังสือพิมพ์อย่างสบายใจ...บอกฉันว่าเสื้อน่ะ " Fifteen bucks" ฉันงี้เซ่อ..ไม่รู้ว่า"บัคส์" นี่มันเงินสกุล อะไร..ก็ยื่นดอลล่าร์ ออกไป..ถามเขาว่า.. " Can you exchange this for your money?" อีตา อ้วนนั่น..มองหน้าฉัน..อย่างงงๆ คงนึกว่าฉันส่งมุขเด็ดมาให้ มั้ง...พอแกเห็นทีท่าเหรอหราฉันเข้า...หนอยแน่ะ.. มันหัวเราะซ้าาา พุงกระเพื่อม เป็นลอนเลย.... จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [20 ก.ค. 08:31:13]

ความคิดเห็นที่ 23 oops!! don't you laugh at him--hahah long time ago I once mispronounced those words(pleasure/ pressure) as well, e'e'e'e' result? put my face under my skirt and disappeared. อายง่ะ A:4.3.138.161 X: จากคุณ : spade - [20 ก.ค. 08:34:28]

ความคิดเห็นที่ 24 buck{S} บั๊คส์ เป็นคำที่เขาเรียกเงินสกุลดอลล่าร์ค่ะ เพิ่งมาเริ่มใช้อย่างแพร่หลายก็ในปี ๗๐ ต้นๆแหละค่ะ... ตาอ้วน..มันกระชุกเงินไปจากมือฉัน..และบอกว่า..นี่ละ บั๊คส์ของฉันละ อีหนูเอ๊ยยย ฉันเดินมาขึ้นเครื่อง..หูยัง ได้ยินเสียงหัวเราะอย่างกึกก้องกังวานของตาหมูอ้วนนั่น อยู่เลย...นี่ขนาดคบหาฝรั่งมังค่ามาตั้งกะเล็กกะน้อย.. ยังมีได้อับอาย..จนด๊ายยย..... จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [20 ก.ค. 08:46:50]

ความคิดเห็นที่ 25 ฮ่าๆ ป้าจ๋า ตอนนู่ยังเด็กๆนะ นู่ก้อได้ยินเค้าพูด bucks กันเหมือนกัน .....แต่เด็กๆ ก้อเข้าใจไปได้อีกอย่าง ตอนนั้นคงเพิ่งมาถึงใหม่ๆ โหดีใจ๊ดีใจ ฮ๊อทด็อคอะไรฟะ.....2บาท(บั๊คส์) เอง!!! ป.ล. สุดท้ายก้อรู้ความจริงเมื่อยื่นเงินไปให้แล้วเค้าบอกว่า ..... เงินชาติอะไรเนี่ย? ธ่อ หลอกเด็กนี่หว่า -_-' จากคุณ : เด็กที่รอคอย - [20 ก.ค. 08:48:44]

ความคิดเห็นที่ 26 เข้ามาอ่านของป้าประจำครับ มันส์ดีจริงๆ ปล. คุณ peter ครับ เอาของคุณมาเล่าบ้างดิ จะได้เป็นการแบ่งปันประสบการณ์ จากคุณ : บิลลี่ - [20 ก.ค. 09:12:25]

ความคิดเห็นที่ 27 ต้องให้ป้าวิลันดาเล่าให้ฟังว่า ทำไมฝรั่งจึงเรียกดอลล่าร์ว่า บั้คนี่มันมีที่มายังไง รึใครรู้ก็บอกได้กั้บ.. A:202.133.135.93 X: จากคุณ : เด็กน้อยขี่ม้าก้านกล้วย - [20 ก.ค. 09:15:04]

ความคิดเห็นที่ 28 อยากเอาเรื่องกะปิน้ำปลาไปบอกทั่นนายกจัง เมื่อวานดูรายการเจาะใจ เชิญท่านนายกมาสัมภาษณ์ ท่านบอกว่า รัฐบาลอื่น เอาเงินเป็นหมื่นๆ ล้าน ไปสร้างอะไรก็ไม่รู้บ้าบอคอแตก เหมือนจะสร้าง เป็นอนุสาวรีย์ให้คนเขารู้ แต่ทั่นน่ะ เน้นนโยบาย ช่วยคนจนเป็นหลัก.. นำเงินทองที่จะเสียไปเพราะ สร้างวัตถุ ก็เอาเงินนั้นมาให้คนจนกู้ เพื่อเอาไปใช้หนี้ที่กู้นอกระบบมา ท่านมีวิสัยทัศน์กว้างไกล น่าจะมองเห็นเรื่องส่งออกบ้าง หนูว่าความจริงผู้ผลิตก็น่าจะมองเห็นกันมั่งนะ ทำไมไม่ทำให้มันดีๆ ก็ไม่รู้ มัวแต่ตามก้นเขาอยู่ได้ เมื่อไหร่จะเอาเงินกล้บบ้านมาบ้างก็ไม่รู้ เวลาอะไรมันบูม... มันดี มันขายได้ ก็แห่ทำกันเข้าไป จนมันกลายเป็นของเหลือเฟือในตลาด ราคาก็ตก คราวนี้ก็ขาดทุนสิ พอขาดทุนก็เปลี่ยนแนว ไปผลิตอย่างอื่นที่มันบูมต่อไป...เฮ้อ... แล้วก็เข้าวัฏจักรเดิม ไม่เคยคิดจะพัฒนากันให้ยั่งยืน ขายคุณภาพของสินค้าบ้างเลย... อุ๊ย.. หนูพูดอะไรออกไปคะเนี่ย??? จากคุณ : ปลาทอง - [20 ก.ค. 09:16:22]

ความคิดเห็นที่ 29 มารายงานตัวครับ ติดตามฟัง(อ่าน) เรื่องของคุณป้ามานานแล้วครับ ชอบมากครับ ได้สาระดีๆเยอะ สนุกด้วย เหมือนอ่านนิยายเลยครับ อีกอย่างหนึ่ง ชอบลูกแจมของคนตอบกระทู้ครับ เหมือนกับกำลังทานไส้กรอกอีสาน แนมกับขิงสดกับพริกขี้หนูอย่างไงอย่างงั้นและครับ A:203.155.232.19 X: จากคุณ : นั่นนะซิ - [20 ก.ค. 09:29:15]

ความคิดเห็นที่ 30 ตามที่ทราบมาว่า บั๊คส์ นั้นใช้ในหมู่พวกเคาบอยสมัย ที่สร้างทางรถไฟค่ะ...นึกถึงภาพหนังคาวบอยนะคะ..ที่มี ซาลูน[saloon] แล้วก็มีโต๊ะโป๊คเกอร์ ค่าของเงินตอนนั้น แพงค่ะ..อย่าง ๒๕ เซนต์(หนึ่งควอเตอร์) เขาแบ่งได้เป็น 2 bits(บิ๊ตส์) บั๊คส์ นั้นใช้แทนหนึ่งดอลล่าร์..บนโต๊ะ โป๊คเกอร์ก็ใช้เหรียญที่เรียกว่าบัคส์ เลื่อนให้เป็นเครื่องหมายไปทางคนที่จะแจกไพ่หรือเป็นเจ้ามือคนต่อไป... พวกคาวบอยนั้นส่วนใหญ่ก็จะใช้ภาษาเพี้ยนๆให้พูดง่าย เพราะส่วนใหญ่เขาจะอมยาเส้นไว้ที่มุมปาก...เหมือนกับ ที่บรรพบุรุษเรา...เรียก..กะปิตัน..แทน captain งัยคะ ลวดลายกับภาษานักไม่ได้...เดี๋ยวยาเส้นผสมน้ำลายกระเด็น... จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [20 ก.ค. 09:51:40]

ความคิดเห็นที่ 31 มารายงานตัวด้วยคน เห็นด้วยกับคุณวิวันดาเลย เผอิญอิฉันเพิ่งกลับจากเยอรมันเมื่อสองวันก่อน ได้มีโอกาสเข้าไปเดินเล่นในร้านขายอาหารเอเซียนแถว Hamburg เลยรู้ชัดเลยว่าของไทยยังไม่ค่อยไปบุกตลาดแถวนั้นเท่าไหร่ เห็นมีแต่ของเวียตนามและชาติอื่นๆ และคนขายก็คงเป็นพวกเหงวียนด้วยกัน ส่วนสินค้าก็ไม่ค่อยน่าซื้อซักเท่าไหร่ ส่วนตลาดสดใน Munchen ก็เช่นกัน เห็นใบโหระพาขายถุงละ 4DM มะนาวลูกละ 1.50DM แหม เห็นแล้วอยากไปเปิดตลาดที่นั่นจังเลย แต่ก็รู้หรอกนะคะ ว่ามันไม่ใช่ทำอะไรได้ง่ายๆ อย่างที่คิด แล้วก็อีกอย่างนึง น้ำดื่มแพงมาก ไม่รู้ว่าพวกรรั่งเค้าดื่มน้ำเปล่ากันมั่งหรือคะ เวลาไปไหนเลยต้องเอาน้ำใส่ขวดไปกิน ไม่งั้นไปซื้อเค้า แพงจะตาย จากคุณ : ปลาาหมึก - [20 ก.ค. 10:08:12]

ความคิดเห็นที่ 32 เฮ้ออ...จะไปสัมมะหาอะไรกับภาษาฝรั่ง..ที่ไม่ใช่ภาษาต้นตระกูลเราแม้แต่นิด..เอาแค่ภาษาไทยธรรมดานี่แหละ.. ใช้กัน..บางทีผิดอย่างไม่น่าให้อภัย...ยกตัวอย่างคำว่า.. ผู้ดีแปดสาแหรกฯ ที่มีไปรยาลน้อยเพราะ..ยังมีต่อว่า เก้าไม้คาน..คำนี้..เป็นคำยกย่องผู้ที่มีชาติตระกูลที่สูงส่ง ทั้งของบรรษบุรุษฝ่ายหญิง..และฝ่ายชาย...ขีดเข้าหากัน นั่นคือไม้คานแรก...ต่อลงมา..ลูกหลานก็มีการดองกันจนถึงชั้นเหลนโหลน...ไม้คานก็ขีดคร่อมลงมาเป็นลำดับชั้น (เรีัยกว่า..family tree) ทางสองข้างฝั่งหญิงชายก็เพิ่ม ชื่อห้อยลงมาเป็นพวงเหมือนสาแหรก..ที่นับได้ลงมาเป็นชั้นๆ...ถ้านับได้ถึงแปดสาแหรก..นี่ก็ถือว่าเป็นตระกูลขุน นางคู่บัลลังค์ทีเดียว...ใครที่เป็นลูกหลานที่อยู่ในสาแหรกที่ว่า..จะต้องภูมิใจให้หนักหนา...เรียกได้ว่าเป็นผู้มีชาติ ตระกูลทีเดียวเจียว...ใครได้ถูกเรียกว่าเป็น..ผู้ดีแปดสาแหรก..นั่นแหละ..เขาควรจะดีใจ...ที่มีบรรพบุรุษได้สร้างความดีงาม..จนคนจำได้ไปถึงสาแหรกที่หนึ่ง.... แต่..ทำมั๊ยยย..มันกลายเป็นคำด่าคน..ในละครทีวี..ไปด๊ายย... จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [20 ก.ค. 10:09:59]

ความคิดเห็นที่ 33 ป้าคะ หนูจะมีสิทธิ์ได้อ่าน " ป้าวิตอนสวีทวี้ดวิ้วกับลุงโทนี่ 3" ไม๊เนี่ย ? ป้าส่งต้นฉบับที่นี่ แล้วกลับไปส่งให้"กลบ้านบ้างนะคะ ประช่าชนตาดำๆรอเรื่องขอป้าเป็นล้าน จากคุณ : rubis (RUBIS) - [20 ก.ค. 12:27:42]

ความคิดเห็นที่ 34 คุณวิวันดาเจ้าขา... สนุกทุกเรื่องที่คุณสรรมาคุย ดีค่ะได้ฟังในบางเรื่องที่เราไม่เคยได้รู้ ชอบวิธีที่คุณเขียนค่ะ มันเหมือนการเล่าเรื่อง คุยกันฉันท์เพื่อน มีขบบ้างเล็กน้อย แต่ไม่ก้าวร้าวใคร...ชอบค่ะ อย่าเพิ่งเบื่อซะก่อนหล่ะคะ ยินดีที่รู้จักค่ะ A:203.154.21.1 X: จากคุณ : female - [20 ก.ค. 44 14:04:32]

ความคิดเห็นที่ 35 อ่านแล้ว อยากทำส่งออกเองจัง ป้าช่วยไหมหล่ะ จากคุณ : ส้วมจ้า - [20 ก.ค. 44 14:27:07]

ความคิดเห็นที่ 36 แน่ะ..มีคนสังเกตได้ว่าฉัน"ขบ"เล็กๆ...ก็เรื่อยเปื่อยไปยังงั้นค่ะคุณ...พูดถึงเรื่องนี้..คงต้องเล่าละนะ เพราะฉันเองก็ไม่รู้หรอกว่า..ผู้อ่านอยู่ในวัยไหนกัน? ก็เอาไว้ประดับความรู้ก้อแล้วกัน...บ้านฉันน่ะ..มีผู้ใหญ่หลายฝ่ายอยู่...แต่ละท่าน คือเบ้าหล่อหลอมภาษาไทยที่ดี..เสียดายที่ฉันมันหางแถว ไปหน่อย..แต่ก็ยังไม่สายไป..ที่จะเจอเรื่องเด็ดๆ.... ชีวิตในบ้าน..ก็หมุนเวียนไปตามกิจวัตรของท่านผู้ใหญ่สอง สามท่านในบ้าน..วันพระ..วันโกน..วันเข้าพรรษา ออกพรรษา...ฯลฯ คนในบ้านต้องรู้งาน..ว่าจะต้องเตรียมอะไร ท่านก็ไม่ได้ทำตัวให้ยุ่งยากเลย..อยู่เงียบๆ..ช่วงบ่ายๆ บ้านต้องเงียบเพราะท่านพักผ่อน...ใครมาเยี่ยมเยียน ท่านก็ต้อนรับให้ศิลให้พร...แต่ก็มีพวก"สะใภ้" ที่หย่อน อบรม..หรือลืมก็ไม่ทราบ...เคยโดนดี..เช่น..วันหนึ่ง หลานสะใภ้คนหนึ่งแวะมาอย่างไม่มีการนัดหมาย นึกผ่านมาตอนบ่าย..(ก็จะแวะมาเข้าห้องน้ำด้วยเธอว่า..) บีบแตร..เปร๊น..เปร๊น..ให้คนไปเปิดประตูให้...แล้วเอารถเข้ามา..โขมงโฉงเฉงเรียกคนให้ไปยกของออกมาจากหลังรถ...ท่านก็ลงมารับไหว้..ด้วยท่าทีนิ่งๆของท่านนั่นแหละ แต่คำพูด....ไหว้พระเถอะจ้ะ..มายังไงล่ะถึงนี่? หนูมาธุระทางนี้..แวะเอาของมาให้..เดี๋ยวจะเข้าห้องน้ำด้วย คุณอาสบายดีหรือคะ? ก็สบายดี...ขอบใจนะที่อุตส่าห์เอา"วอ"มาถึงที่นี่... คนฟังยังคุยต่อไปอย่างเรื่อยเจื้อย...ยังไม่ได้รู้สึกตัวสักนิด ว่าโดนด่า...ว่าเป็น..คางคก....แล้วอีกทีที่ได้ยินกะหู..จะจะ ขนาดตอนนั้นท่านก็ชรามากแล้ว...มีงานทำบุญที่บ้าน... ใครต่อใครมากันเยอะแยะ..ครบหมด..ทุกชั้น..มีสะใภ้ อีกคนหนึ่งที่มาใกลจากต่างจังหวัด..ก็ใส่เพชรใส่ทอง กันตามประสา...มากราบท่าน...ท่านก็สะดุดตาไปที่.. เข็มกลัดพระรูปรัชกาลที่ห้า..เลี่ยมทองฝังเพชร..ที่หน้าอก เสื้อ..ท่านนิ่งมองอยู่นาน...สะใภ้นั่น..ก็เลยโวซะใหญ่ว่า ไปจ้างช่างที่มีชื่อทำกว่าจะได้ก็เป็นเดือน..ขนาดแซงคิว แล้วนะเนี่ย...ท่านก็ยิ้มเฉยๆ(ยิ้มอย่างนี้..น่ากลัวนัก) ก่อนกลับครอบครัวนี้ก็มาลา..ท่านพูดกับตัวสามีที่เป็น หลานแท้ๆว่า...บอกเมียให้สระหัวสระหูบ่อยๆหน่อยนะ.. โอ้โห..ใครโดนอย่างงี้คงต้องแทบกระอักออกมาเป็นเลือด ด้วยคำพูดประโยคเดียวนี่แหละ..กินความกว้างไกล..จนแทบจะในทุกกรณีทีเดียว...คือ...อันนี้ไม่เกี่ยวกับใครนะคะ..เป็นความเชื่อถือเฉพาะในครอบครัวฉันเท่านั้น( ขอย้ำ) บ้านฉันจะสอนลูกสอนหลานไม่ให้อาจเอื้อมในพระราชวงค์ ไม่ว่าด้วยประการใดทั้งปวง...อย่างสมเด็จรัชกาลที่ห้านั้น เราจะบูชาพระรูปได้ในที่สถิตย์อันเป็นสมควร..แต่จะเป็น เหรียญ..ล๊อกเก๊ต..ที่จะมาเป็นเครื่องประดับ...ไม่ได้เลย เป็นการหมิ่นพระบรมเดชานุภาพอย่างที่สุด..อันเครื่อง ประดับที่เป็นพระรูปนั้น..ในสมัยรัชกาลของท่าน..พระองค์ ทรงเป็นผู้ที่สั่งทำขึ้นเพื่อประทานแก่พระบรมวงศานุวงค์และพระประยูรญาติ เมื่อได้รับประทานจากพระหัตถ์ก็ถือ ว่าเป็นเกียรติยศที่ยิ่งใหญ่ในชีวิต..จะใช้แต่ละทีก็ในงาน พระราชพิธีใหญ่ๆเท่านั้น..ถือเป็นมรดกชิ้นสำคัญให้แก่ลูก หลาน...ถ้าเป็นขุนน้ำขุนนาง..ที่ทรงพอพระทัย..ก็จะประทานหมุดดุมเสื้อที่มีพระปรมาภิไธย หรือเข็มกลัดที่เป็น พระนาม...มีอัตราความสำคัญลดหลั่นกันไป...เพราะฉะนั้น ท่านผู้ใหญ่ของฉัน...จึงเห็นการกระทำของสะใภ้ที่ว่านี่.. เป็นการบังอาจ...โดยที่ไม่กลัวเหาจะ"กินกบาล"..จึงได้ ตักเตือนผ่านผัว..ด้วยความหวังดี... จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [20 ก.ค. 44 20:54:50]

ความคิดเห็นที่ 37 ภาษาไทยของเรา..นั้น..คนสมัยก่อนเขากรีดกันมันส์นัก แค่คำสองคำนี่ร้องไห้กันได้เป็นวันๆ สมัยนี้ดูจากทีวี.. เห็นตบหน้ากันเป็นว่าเล่น..เดี๋ยวนางเอกตบพระเอก.. นางร้ายตบนางเอก...พระเอกตบนางร้าย วุ่นวายไปหมด แล้ววันรุ่งขึ้นก็มาคุยกันต่อ..เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น.. ไม่รู้ว่าเป็นการหย่อนยานของภาษาของตัวเอง..หรือว่า คนเรา"หนา"ขึ้นจนไม่เก๊ตกับสุภาษิตโบราณ..ที่จะนำมาใช้ ได้ในแทบจะทุกที่...ดูจากเกมเศรษฐี ก็เห็นในบางครั้ง ว่าบางคนไม่รู้เอาซะเลย...น่าสงสารจริงๆ....ฉันเองก็โดนกรีดบ่อย..แต่เป็นเด็ก..เลยไม่ค่อยรู้สมซักเท่าไหร่ ประเภท..ชอบมาเล่าว่า..คนนั้นมีไอ้โน่น คนนี้ซื้อไอ้นี่.. เลยโดนคำนี้...ว่า... ชอบจริงนะ."ตื่นมี"ราวกับ"กิ้งก่า" นี่น่ะ?? (แหม..งานนี้โดน"สองเด้ง" เลยนะเนี่ย...) จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [20 ก.ค. 44 21:09:58]

ความคิดเห็นที่ 38 ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆให้ป้าวิลันดาเขียนกรีดเล็กๆที่คนสมัยนี้ใช้ภาษาไทยผิดๆ พูดจาไม่ออกเสียงควบกล้ำ ความจริงเลขาธิการนายกฯ(ท่านวิษณุ เครืองามเก่งภาษาไทยมาก เคยได้รางวัล ส.ป.อ.มาก) น่าจะท้วงติงคนใช้ภาษาไทยผิดๆทั้งการออกเสียงและความหมาย โดยเฉพาะนักการเมืองกับสื่อสารมวลชนนะครับ. A:202.133.135.238 X: จากคุณ : เด็กน้อยขี่ม้าก้านกล้วย - [20 ก.ค. 44 23:56:09]

ความคิดเห็นที่ 39 ช่าย...นึกถึงเรื่องนั้นด้วยค่ะ นักร้อง นักแสดง ซึ่งเด็กรุ่นหลังๆเนี่ย ไม่มีคุณภาพ เท่ารุ่นก่อนๆ แต่เรียกตัวเองว่า "ศิลปิน" มันไม่เข้าท่าเลย ! A:198.81.16.159 X: จากคุณ : แมงมุม :) ไม่ล็อค - [21 ก.ค. 44 01:53:31]

ความคิดเห็นที่ 40 เรื่องภาษาไทยนี่น่าเป็นห่วงจริงๆเพราะฉันไปเมืองไทยทีไร..ก็ฟังเด็กรุ่นใหม่พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง ต้องตะแคงหูฟัง.. มันเพี้ยนๆยังไงไม่รู้...หลานๆมันว่า..เขาเรียกว่าภาษา ตุ่งตุ้ง...ฉันก็ไม่เข้าใจจนไปตามห้างสรรพสินค้า..ก็ถึง บางอ้อ...ตุ่งตุ้ง...โปลดดด ซาบบบบ......กับภาษาอังกฤษ เวอชั่นใหม่..เรียกว่า..ภาษาแอร์พอร์ต ที่พูดด้วยโทนเดียวยาวตลอดไม่มีเว้นวรรค...ไม่รู้มีคนตกเครื่องบินมั่งรึ ปล่าวเนี่ย...ตอนที่อยู่บนเครื่องก็เหมือนกัน..คุณแอร์เขา จะต้องมีการประกาศข้อความประปราย..บางคนก็ดีมาก บางคนก็ดีพอใข้..สำเนียงไทยๆก็ไม่เป็นไรให้มันชัดถ้อยชัดคำ..ก็พอจะเข้าใจ..แต่พวกที่คิดว่าตัวเองเป็นดีเจ..นี่ก็ ไม่ไหว..เธอเล่นใส่สำเนียงที่คิดว่าเหมือนฝรั่ง..พูดม้วน คำกล้ำกลืน..ซะจนฟังไม่รู้เรื่อง...แต่ก็อย่างว่าแหละ ไม่มีคนฟังอยู่ดี...จะนอนง่ะ... จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [21 ก.ค. 44 04:18:50]

ความคิดเห็นที่ 41 โอ้ย ขำ สนุกจริงๆ สะใจซะละมากกว่า คุณ wiwanda เขียนได้สนุกจริงๆ ค่ะ อ่านแล้วนึกได้หลายเรื่องเลย มีแต่ขำหลายขำ.. ขำอนาถ ขำขำ ขำอึ้ง .. ก็มี แต่ที่แน่ๆ เล่าได้ไม่มันเท่านี้อะค่ะ ฮาฮา รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : 'Louis' - [21 ก.ค. 44 05:09:46]

ความคิดเห็นที่ 42 going to bed so late na ka...k. Louis ka.....what did you do ka? :P waiting for Pa' Wi also ka...... A:130.253.6.45 X: จากคุณ : narisra - [21 ก.ค. 44 10:21:50]

ความคิดเห็นที่ 43 นึกแล้วเชียว..ว่าเขียนๆมาเล่าเนี่ย..ต้องโดนค่อนแคะบ้าง แล้วก็มีจริงๆ..(จากคคห.ท้ายๆของกระทู้ล่าง).ไม่ได้คิด ขัดเคืองใจหรอกนะ...เพราะอายุปูนนี้.ก็ทำใจได้อยู่แล้ว แต่หงุดหงิดอยู่นิดเดียว..ว่าเขียนมาก็เป็นเดือนนะ.. เล่ามาตั้งแต่ชั้นปฐมวัย...จนถึงบัดนี้..เหมือนตำราเล่มใหญ่ แต่คนอ่าน..แค่สองสามข้อความแล้วเหมาว่าฉันกำลังอวด ความเป็น"ไฮโซ" แหม? เกลียดจังคำนี้..แทบไม่เคยใช่ในการเขียนเลย..เป็นมนุษย์ธรรมดาที่ไม่ได้เกิดมาจาก กระบอกไม้ไผ่ มีประวัติที่สืบสาวได้...ยังมีกิเลศ และ ยังเวียนว่าย..และที่แน่ๆคือ..เป็น"คนจริง" คนที่ห้องกอล์ฟ ศุภชลาศัย..คงพอจะบอกได้ จึงขอร้องผู้ที่มีอคติ..ให้ อ่านข้อเขียนทั้งหมดของฉัน..ประกอบการพิจารณาความเห็นด้วย..แล้วค่อยมาคุยกัน..เบอร์อีเมล์..ก็แจก เบอร์ โทรศัพย์..ก็หาได้จากห้องกอล์ฟ...มิหนำซ้ำ..วันนี้เอง มีชายหญิงคู่หนึ่งขับรถมาจาก.ลอส แอนเจลิส..มาขอ พบ เขาอีเมล์เข้ามาก่อน..ฉันละรีบตอบเชียว..บอกทาง ให้มาเสร็จสรรพ นั่งรอเกือบทั้งวัน..เพราะเขาหลง..จนได้ มาถึง..ปรากฎว่า..เขาทั้งสองเพิ่งแต่งงานกัน..วุ๊ย.น่ารัก เลยพาไปทานข้าว...นั่งคุยกันสนุกสนาน..คู่บ่าวสาวจะต้อง ไปที่เมือง NAPA VALLEY คืนนี้ เพราะนัดเพื่ิอนไว้..วันอาทิตย์จะแวะมาที่นี่อีก...ฉันก็เลยได้เพื่อนจาก"เน็ท" ที่ น่ารักอีกคู่หนึ่ง...เรียกตัวเองว่า อาหยั่งโง้น อาหยั่งงี้.. ก่อนลาจาก..ผู้บ่าวว่า...ขอเรียกพี่เถอะครับ..ผมก็อายุจะ สี่สิบแล้ว...ที่เหลือรายละเอียด..ให้เจ้าตัวเขาเปิดกระทู้เองก็แล้วกัน...แต่อยากให้ทราบว่า..ไม่ชอบคำว่า.. "เจ้าของกระทู้" เพราะฉันมีตัวตน..ที่พบปะได้. .มีชื่อให้เรียกขาน...มิได้เป็น"คุณแอบ" แต่ประการใด.. จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [21 ก.ค. 44 12:38:49]

ความคิดเห็นที่ 44 แหม...พอคุยถึงเรื่องมนุษย์..ขึ้นมา..สมองก็พรั่งพรูข้อมูล อีกแล้ว มนุษย์ที่ฉันรู้จักก็จะอยู่ในแวดวงเมืองนอกนี่แหละ..ที่ดีก็ดีเลิศประเสริฐศรีทีเดียว..ที่ร้ายก็ร้ายเสียยิ่ง กว่านางอิจฉาในละครน้ำเน่า เล่ห์เหลี่ยมกลโกง..ตอหลด ตอแหลยิ่งกว่า..อันนี้ก็มีจริง..แต่ถ้าเป็นระดับ"โลว์ โซ"ก็ ไม่แปลก...แต่พิษสงที่ว่านี่..มาจาก..คนที่เรียกว่าเป็น ปัญญาชน..มีผู้เคารพนบนอบเพราะมีอาวุโส..เกือบที่สุด ในเมืองนี้..ฉันเองไม่ได้โดนพิษร้ายนั้นหรอกนะ..แต่เป็น เพียงผู้อยู่กลางกรณีพิพาท..ที่เห็นทั้งสองด้านอย่างชัดเจน จนต้องค่อยๆกระถดตัวถอยห่างออกมา..กลัวจนจับใจ.. เรื่องมันเป็นอย่างนี้... จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [21 ก.ค. 44 12:52:38]

ความคิดเห็นที่ 45 เมื่อยามที่ฉันย้ายมาเมืองนี้ใหม่ๆ..ไม่รู้จักใคร..และใครๆ ก็ไม่อยากรู้จักฉัน..ใครที่ว่านี้หมายถึง..ผู้อาวุโส..ที่อยู่แต่ก่อนเก่า..เขาก็มีสังคมของเขา..แต่ละคนก็อยู่กันมายี่สิบ สามสิบปี..เพราะเมืองนี้อดีตเป็นเมืองค่ายทหารที่ใหญ่ที่สุด คนไทยได้มาทำงาน..สอนภาษาไทยให้กับนายทหาร ก็มีเยอะ..ส่วนใหญ่ก็จบอักษรศาสตร์กันมา..ก็คบ กันอยู่แต่กลุ่มของเขา...ฉันก็ทำงาน(เล่าไว้แล้วในไกลบ้าน) จวบจนได้มาแต่งงานกับคนดังในสังคมเข้า..ฉันก็ เลยกลายเป็น"คุณน้อง" ของวงการไปอีกคน..ทีนี้ฉันก็เริ่ม รู้จักคนกลุ่มนี้..ทีละคน ทีละคน ก็มีด้วยกันอยู่แค่หก เจ็ด คนนี่แหละ..ทุกคนเขียนประวัติตัวเองอย่างงดงาม... (ตอนที่รู้จักกัน เขาบอก) แต่ต่อๆไป..ก็มานินทากันเอง สรุปว่า...ประวัติที่เล่ามา..เป็นจริงแค่ยี่สิบเปอเซนต์..ที่เหลือโกหก...ทั้งสิ้น...ยกเวันท่านเดียว..ที่จิตใจงดงาม ยังกับพระ...ท่ายเสียไปแล้ว..แต่ฉันก็ระลึกถึงเสมอ.. แต่ขอเล่าเรื่อง..มาร..ก่อนดีกว่า...มันได้อารมณ์..ดี.... จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [21 ก.ค. 44 13:05:03]

ความคิดเห็นที่ 46 อ๋าย....ป้าแวนด้ามาเล่าเรื่องสังคมไทยไฮโซไฮซ้อในมอนตะเร่ย์แล้ว รับรองมันหยดแน่ A:202.133.135.185 X: จากคุณ : เอ๋อมาแป๊บๆ - [21 ก.ค. 44 13:09:15]

ความคิดเห็นที่ 47 ยายมารนี่..แกค่อนข้างมีฐานะ..แต่ขี้เหนียวสุดๆ..มีผัวเป็น อัมพาตนอนอยู่บ้าน..ตัวแกก็อายุร่วมเจ็ดสิบ..แต่ยังแข็งแรง..เนื่องจากแกเป็นรุ่นพี่ในสถาบันที่จบๆกันมา..ทุกคนก็ ให้ความเคารพดี...อาจจะเป็นเพราะแกรวยด้วยมัง..ใครๆ จึงลืมเรื่องขี้เหนียว เอาเปรียบ เสียสนิท ประกอบกับแก ปากหวานด้วย...เลยถูกยกให้เป็น..ปูชนียบุคคล.. ตอนนั้น..ฟองสบู่ที่เมืองไทยได้เป่งพอง...ลอยฟ่อง คนในกลุ่มนั้นคนหนึ่งได้เอาเงินมาเข้าหุ้น..สร้างคอนโด ที่เมืองไทย..ขายดิบขายดี..รับเงินก้อนโตมาเชียว.. ยายมารแกก็มาคุยกับฉันว่า...แกอยากจะไปเข้าหุ้นกับเขาบ้าง...ฉันว่างัยย...สนใจด้วยหรือไม่? ฉันก็บอกไปว่า..ตอนนี้ยัง...เพราะที่ทำอยู่ก็แทบไม่มีเวลานอนแล้ว...ขอผ่านไปก่อน ในที่สุดแกก็ลงทุนไปกับคุณจี..ไปสามหมื่นเหรียญ... เมื่อขายคอนโดหมด..ก็มาแบ่งกันทั้งทุนทั้งกำไร บอกแล้วว่าแกขี้เหนียว..ไม่ยอมเสียค่าทนายความทำสัญญา..เอาง่ายๆ..คือ..ให้คุณจี..เขียนเช๊ค(แบงค์ไทย) ไว้หนึ่งใบตามจำนวนเงินที่ให้ไป...สะดวกดี.. จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [21 ก.ค. 44 13:19:31]

ความคิดเห็นที่ 48 ว๊าย..เอ๋อที่รัก..หายไปไหนมาจ๊ะ...คิดตึ๋ง..เจง เจง... จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [21 ก.ค. 44 13:20:59]

ความคิดเห็นที่ 49 คุณจีและสามีก็ไปสร้างคอนโด..ตามที่แปลนไว้..มีหลายหุ้นเท่าที่ทราบ...ห้องละห้า หก ล้านแน่ะ..แต่จู่ๆฟองสบู่แตก..แบ๊งค์งดสินเชื่อ(คุ้นๆนะ)...ทุกอย่างชงักงัน.. ตึกก็ต้องคาอยู่.. ทุกคนวิ่งระดมทุน..แต่ไม่มีทาง ในยามหน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนั้น...จากการที่เป็นเพื่อนรักกัน ปานจะ....นั้น...ก็กลายเป็นนิยายเรื่องใหม่แล้วทีนี้... ยายมารส่งเช๊คใบนั้นมาเข้าที่เมืองไทย.. แน่นอน เด้ง.... แกยื่นฟ้องร้องต่อศาลไทย..ในฐานฉ้อฉล ในคำฟ้องที่ ฉันได้มีโอกาสอ่าน..ไม่น่าเชื่อที่..คนที่เราเคยยกย่องให้ เป็นปูชนียบุคคล...สามารถตอแหลได้ยิ่งกว่าในละคร แกว่า...คุณจีมากู้ยืมเงิน..เขียนเช๊คค้ำไว้...แล้วหลบหนี เข้าเมืองไทย...เพราะเห็นว่าโจทย์(ตัวแก)อายุมากแล้ว พร้อมมีสามีพิการ..ไม่มีทางที่จะติดตามได้..จึงขอบารมี ศาลเป็นที่พึ่ง..เรียกร้องค่าเสียหายรวมค่าทนายและค่า เดินทาง..และค่าพยาบาลพิเศษที่ต้องจ้างมาดูแลสามี ระหว่างที่ดำเนินเรื่องฟ้องร้องนี้..รวมเป็นเงินทั้งสิ้นกว่า.. แสนเหรียญ (บวกดอกเบี้ยเรียบร้อย) จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [21 ก.ค. 44 13:35:30]

ความคิดเห็นที่ 50 ทีนี้กรรมก็มาตกหนักอยู่ที่คนรอบข้าง...แกพยายามมา ล๊อบบี้ให้ฉันเป็นพยาน..ว่า..คุณจีมายืมเงินแกจริงเพราะ วันที่แกให้เช๊ค..ฉันและพี่อื่นๆสองสามคนอยู่ด้วย..เพราะ เขาเหล่านั้นมาทานข้าวที่ร้านฉัน...อีพี่อีกสองสามคนนั้น เออออห่อหมกไปกะแก..ทำให้ฉันเห็นธาตุแท้ของคนขึ้น มาอีก..เพียงเพราะว่า..ยายมารมีสตังส์..กะพึ่งพาอาศัย ในวันข้างหน้า..มิหนำซ้ำ..ช่วยกันออกข่าวกันอย่างถึง พริกถึงขิง..ลามเป็นไฟลามทุ่งถึงขนาดที่ว่า... แหม..โชคดีนะคะ..หนูก็เกือบเซ็นเช๊คไปให้เหมือนกัน ติดแต่ว่าไม่ได้เอามา..ต๊่าย..ไม่งั้นหนูก็ต้องโดนไปด้วย.. หรือ..แกก็พยายามมาเอาที่หนูเหมือนกัน..แต่หนูเพิ่งซื้อ บ้านไป...ม่ายงั้นละซวย.. ฉันฟังแล้วแทบไม่น่าเชื่อว่า...คนกลุ่มนี้เป็นคนกลุ่มเดียว กับมี่ฉันเคยรู้จัก..เพราะฉันจำได้..ว่ายายมารแกเป็นคนมา คร่ำครวญกับฉันเองว่า...จะขอเข้าหุ้นสักแสน..แต่คุณจี ไม่ยอมเลยได้หุ้นแค่สามหมื่น..ยังมาบ่นน้อยอกน้อยใจ แล้วยายพวกขุนพลอยพยักพวกนั้น..ก็ได้ยิน.. มิหนำซ้ำ..ยังขอพึ่งพาคุณจี..ฝากญาติที่จนๆเข้ามาทำงาน ในบริษัทด้วย...ทุกวันนี้..ยายมารได้ตัดขาดจากฉันไปแล้ว เพราะ...ฉันไม่ยอมโกหก ให้แกเด็ดขาด ???? จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [21 ก.ค. 44 13:50:18]

ความคิดเห็นที่ 51 เมื่อก่อนหนูคิดว่าละครไทยน้ำเน่ามันสุดโต่ง ไม่มีใครในชีวิตจริงจะบ้าหรือร้ายขนาดนั้น แต่หนูก็เริ่มเจอด้วยตัวเองแล้วว่า คนเราดูหน้าตาดี ๆ นี่แหละ สามารถออกอาการตอ ลอ แอ๋ ได้โดยไม่แม้แต่กระพริบตา หนูอยากโขคดีเจอคุณอานันท์อย่างที่ป้าเจอบ้างจัง เวลาหนูเห็นอภิสิทธิ์ชนที่สนามบินแล้ว หนูมักจะนึกในใจว่า หนูทำอะไรผิดในชีวิตหรือเปล่า ถึงไม่มีคนมาอำนวยความสะดวกให้ตลอดทางแบบนั้น หนูก็เคยซื้อตะไคร้ซอยที่ป้าพูดถึงค่ะ ไม่รู้เลยว่าเป็นของญวน นึกเองว่าของคนไทย ว้า A:203.170.128.22 X: จากคุณ : หนูหมวย - [21 ก.ค. 44 14:20:20]

ความคิดเห็นที่ 52 เอ้า..เรื่องความร้ายของยายมารยังไม่จบ..พอแกเลิกคบกับฉันไป..แกก็อยู่ในหมู่สอพลอของแกสองสามคนนั่น.. คุณพี่คะ คุณน้องขา..กันต่อไป ทีนี้..หนึ่งในคุณน้อง ก็ไปเมืองไทยและกลับมาพร้อมแหวนทับทิมล้อมเพชร สวยสดงดงาม...ยายมารก็อยากได้มั่ง...เอามาส่องดู คุณน้องก็เลยบอกแก้ขวยว่า...ทับทิมน่ะของเก่าค่ะคุณพี่.. แต่น้องให้เขาทำตัวเรือนเป็นเพชรรัสเซีย..ดูแทบไม่ออก เลยนะคะ..เดี๋ยวนี้คนไทยก็ทำกันอย่างเนี้ยละค่ะ..หาย ไปก้ไม่ค่อยเสียดาย..ไม่กี่พันเองค่ะ.. ยายมารก็งัดแหวนทับทิมที่ซื้อมาจากแม่สาย..มามั่ง ตัวเรือนเป็นเรือนทองเก๊บางๆอย่างที่เขาขายตลาดแม่สาย น่ะ..รีบแกะเอาทับทิมออก..แล้วฝากคุณน้องไปทำให้พี่ อย่างงี้ที...คุณน้องก็สนองบัญชา.. ปรากฏว่า..เมื่อได้รับมา..เป็นทับทิมต่างขนาดกับที่ยายมารให้ไป เล็กกว่าจนเห็นได้ด้วยตาเปล่า..ยายมารก็โวย เอาตัวเรือนเก่ามาดูให้เห็นจะจะ..คุณน้องก็บอกว่า... ช่างเขาเอามาส่ง..หนูก็ไม่ทันดู..เดี๋ยวหนูจะถามให้.. ต่อมา..คุณน้องก็บอกว่า..ช่างเขาว่าพลอยไม่ดี เจียรแล้วแตกออกมา..ก็เลยดัดแปลงขนาด ท่าววน้านนแหละ... ยายมารหาทนายความฟ้องคุณน้องทันที..ว่า..ฉ้อฉล ยักยอก..แล้วทีนี้ทับทิมเม็ดนั้น..กลายเป็นของมีค่า เป็นมรดกที่แม่มอบให้ก่อนตาย อายุเป็นร้อยปีขึ้นไป...ขอ ศาลให้จำเลยทดแทนให้เป็นเงินหลายหมื่นเหรียญ... มิหนำซ้ำ...ยายมารยังพยายามจะเอาจากอินชัวร์รันที่ประกันของหายในบ้านอีก..เพราะแกว่า..เหตุเกิดในบ้าน ตอนที่แกแกะเม็ดทับทิมออกไปง่ะ..???? เป็นงะ...มันส์มะ..??? จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [21 ก.ค. 44 15:00:15]

ความคิดเห็นที่ 53 เดี๋ยวนี้ พืชผักไทยปลูกที่ชายแดนเมกฮีโก(ถูกต้องครับ เขาออกเสียงยังงั้น)ส่งมาขายที่แคลิฟอร์เนียเยอะแยะครับ ผมเคยไปที่ฮาวาย หญิงไทยอีสานที่นั่นปลูกตะไคร้งามเท่าโคนขาแน่ะ!ไม่น่าเชื่อ เพราะดินภูเขาไฟแท้ๆ วกเข้าฟังป้าวิลันดาเล่าต่อดีกว่าครับ..... A:202.133.135.179 X: จากคุณ : เด็กน้อยหัวเหม่ง - [21 ก.ค. 44 15:03:59]

ความคิดเห็นที่ 54 แล้วไอ้เรื่องเขียนประวัติใหม่เนี่ยนะ มหัศจรรย์สุดๆ...ฉันก็ ไม่เคยบอกใครเรื่องโคตรเง่าศักราชฉัน..เพราะอาย..ที่ส่วน ใหญ่เขาไปได้ดีมีชื่อเสียง...ฉันเองยังลุ่มๆดอนๆอยู่..ก็มิอยากจะเอ่ยปาก..แต่เขานั้นนามสกุลใหญ่ยักษ์..ระดับ รองนายกนั่นแน่ะ..มีลูกสาวติดมาคน..เขาว่าสามีเขา..ที่ เป็นผู้โด่งดังคับฟ้าน่ะ...เจ้าชู้..เขาเลยพาลูกมาอยู่ที่นี่.. ทรมานผัวซะให้เข็ด..ว่างั้นเถอะ..ทั้งแม่ทั้งลูก..วางตัวกัน ราวเจ้าขุนมูลนาย..ไม่ว่าเอ่ยชื่อใครในวงสังคม..เป็นต้อง สนิทชิดเชื้อกะเขาไปซะหมด..ไม่ว่าแขกนายพลนายพัน คนไหนมาเยี่ยมเยือน..ต้องทานข้าวบ้านเขา..แลัวเอารูป แปะฝาผนังไว้...หลายปีเข้า..แทบไม่ต้องใช้วอลล์เปเปอร์ เลยเชียวแหละ...และมีนิสสัยเสียอย่างหนึ่ง..คือ."ขี้ขอ" ขอให้คุยเถอะว่า...มีกิจการส่งออกเสื้อ..ขอเสื้อ มีกิจการทำกระเบื้อง..แหม..บ้านที่เมืองไทยต้องเปลี่ยน พอดี...ขอเลยเถิดจนถึงขนาดเข็มกลัดติดเสื้อที่ฉันติดอยู่ เผอิญต้องตาเธอเข้า..เธอว่า..เข้ากับตุ้มหูเธอ..ขอเหอะ.. แน่มั๊ยแน่..วันหนึ่งญาติเธอพาผู้ยิ่งใหญ่ในสายการบินแห่ง ชาติไทยมาแวะเวียนเที่ยวชมเมือง...แน่นอนงานนี้เธอไม่ พลาด..หลังจากทานดินเน่อร์..สั่งไวน์มาเลี้ยงกันขวดเป็น พัน(งบรับรอง) เสร็จเรียบร้อย..เธอก็เอ่ยเอื้อน..ว่า.. ลูกสาวเรียนดี..อยากให้ไปเที่ยวเมืองไทย..ไปเยี่ยมคุณอา ที่เป็นรองนายก...ไม่เคยขึ้นสายการบินไทยเลย..แหม.. ถ้าได้ตั๋วไปกลับ..ก็จะเป็นของขวัญให้แก่หลาน(ยัดเยียด ความเป็นญาติให้เสร็จสรรพ)...เมื่อด้านขอดื้อๆ.. ผู้ยิ่งใหญ่นั้นก็ให้...ตั๋วใปกลับเมืองไทย..แก่ลูกสาวเธอ และแล้วเธอก็ไปส่งลูกเธอที่ซีแอตเติล..ตอนนั้นต้องไปขึ้นที่นั่น...เธอก็ไปกรุยกราย..บอกเจ้าพนักงานว่า..ท่านผู้นี้ ให้ตั๋วเพราะลูกสาวเธอเป็นหลานรองนายก(ในขณะนั้น) ฉะนั้น..ถ้าจะอัฟเกรดให้ขึ้นเฟิร์ดคลาสได้ละก้อ..ความดี ความชอบก็จะรู้ถึงหูท่านรอง.แน่นอน..เป็นอันว่า..ลูกสาว เธอก็ใด้นั่งชั้นหนึ่งตามแผนยอดคุณแม่เด๊ะ... แหม..ลูกไม้หล่นไม่ใกลต้น...ลูกสาวขอเครื่องเงิน..ช้อนชา เครื่องเบญจรงค์ที่ใช้เสิรฟบนเครื่อง..กวาดมาทั้งชุด... ไม่ใช่ชุดเดียว...เอามาเสิร์ฟแขกได้แปดคน..ที่บ้าน.. แม่เอาใส่ตู้โชว์...อวดใครต่อใครว่า...กัปตันให้เพราะ "เป็น..หลานรองนายก" จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [21 ก.ค. 44 15:34:45]

ความคิดเห็นที่ 55 พอฉันกลับเมืองไทย..ก็พบปะญาติสนิทมิตรสหาย.. สังคมมันแคบ..ไปๆมาก็เลยรู้ว่า...เธอเป็นเพียงเมียคนหนึ่ง ในหลายๆอันดับของผู้มากบารมีผู้นั้น..บังเอิญมีลูกด้วยกัน สามี(ชาวบ้าน)ก็จดทะเบียนรับรองบุตร..ให้ใช้นามสกุล ทีนี้จะมาเมืองนอก..แม่ลูกก็ต้องนามสกุลเดียวกัน..เธอก็ ไปหาวิธีเปลี่ยนจนได้..เพื่อทำพาสปอร์ต...เมื่อได้มาแล้ว ก็เลยเปลี่ยนประวัติ..ให้มันโก้ซะเลย...ทีนี้จะเล่าอะไร ก็มีคนเชื่อ...จะบอกให้ว่า...คนที่อยู่เมืองนอก.เนี่ยนะ ถูกหลอกง่ายที่ซู๊ดดดด????? จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [21 ก.ค. 44 15:41:53]

ความคิดเห็นที่ 56 เรื่องยายขี้ขอ..นี้มีต่อเนื่อง..อีก ในปีต่อมา..ยายนี่ชักได้ใจ..ลูกสาวก็ร่ำร้องอยากไปเมืองไทยอีก(ชักติดใจ) แม่ก็วางแผนเด็ด..ติดต่อผู้จัดการภาคพื้นของสายการบิน ทีเดียว...ใช้นามสกุลเป็นใบเบิกทาง..พอได้พบตัว..ก็ร่ายมนตร์ทันทีว่้า..คุณ...(เจ้านายใหญ่) เคยให้ตั๋วหลาน... เมื่อปีก่อน..และสั่งใว้ว่า...ถ้ามีอะไรให้ติดต่อมาที่คุณ... ว่าพลางก็ควักรูปครั้งที่ไปกินข้าวด้วยกันมาอวด...กะว่า งานนี้เผลอๆได้ตั๋วฟรีทั้งแม่ทั้งลูก....แต่..งานนี้ไม่หมู ท่านผจก.ท่านนั้น..ฉลาดเป็นกรด(ไม่ยอมเสียรู้) หรือ อีกทีก็เจอมาเยอะแล้วหยั่งเงี้ย...ท่านว่า...แหม..คุณพี่ครับ ผมไม่มีอำนาจเด็ดขาดอย่างท่าน..ซะด้วย..เอาหยั่งงี้ซิครับ คุณพี่ออกสตางค์ซื้อไปก่อน..แล้วผมทำเรื่องเสนอท่าน ถ้าท่านอนุมัติ..ผมจะคืนเงินให้คุณพี่..คงสักเดือนสองเดือน รู้ผลครับ...(โอ้โห..เด็ดจริงๆ..ขอชมเชย) ยายแม่สะบัด ตูดลุกขึ้น..อย่างเสียเชิง..ที่โดนลบเหลี่ยมอย่างจัง จากนั้น..ไม่ว่าเจอะเจอใคร..จะด่าแต่ท่านผจก.คนนี้ให้ ชาวบ้านฟังตลอดเวลาว่า...มนุษย์สัมพันธ์ห่วยแตก.. ดีแต่แจกตั๋วฟรีให้นักหนังสือพิมพ์..หาคะแนนความนิยม แต่ตัวเอง...และ..ทำบัตรสนเท่ห์ส่งไปอีก...สารพัด.. มิหนำซ้ำ..มาคุยว่า..ถ้าท่านรองนายกรู้นะ..ถูกปลดทันที... "กลางอากาศ" จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [21 ก.ค. 44 17:04:26]

ความคิดเห็นที่ 57 กำลังหนุกคะ เล่าต่ออีกหน่อย....... :) A:24.25.227.132 X: จากคุณ : Pina Colada - [21 ก.ค. 44 18:18:08]

ความคิดเห็นที่ 58 คิดถึงค่ะ พักนี้นู๋งานเยอะค่ะ :-) A:203.149.35.236 X: จากคุณ : ดบัสล็อกไม่ติดค่ะ - [21 ก.ค. 44 19:45:49]

ความคิดเห็นที่ 59 สวัสดีครับพี่ wiwanda ยังติดตามอ่านอยู่ทุกตอน ขอบคุณมากครับ จากคุณ : อาเดี่ยว - [21 ก.ค. 44 19:55:35]

ความคิดเห็นที่ 60 เป็นเรื่องยาวจริง ๆ ด้วยแต่เป็นที่น่าติดตามค่ะ... อ่านแบบติดใจในสำนวนอ่ะค่ะ รออ่านตอนต่อ ๆ ไปเช่นเดียวกะคนอื่น ๆ ค่ะ A:202.183.228.67 X:202.183.157.158 จากคุณ : ยี่หร่า - [21 ก.ค. 44 21:00:13]

ความคิดเห็นที่ 61 เกลียดพวกตอแหลในคราบไฮโซแบบทีคุณป้าwiwandaเล่ามามากเลยครับ จากคุณ : บิลลี่ - [21 ก.ค. 44 23:22:04]

ความคิดเห็นที่ 62 จบแล้วเหรอคะ กำลังเพลิน มี link ไปไหนอีกเปล่าคะ แง ยังไม่ง่วงเลย A:203.147.10.222 X: จากคุณ : หนูตามคน - [22 ก.ค. 44 01:27:24]

ความคิดเห็นที่ 63 ยังไม่ถึง100ทู้ไม่ใช่ป้าแวนด้าครับ นี่แหละครับคู่แข่งเพชรพระอุมาขนานแท้! A:202.133.136.27 X: จากคุณ : เอ๋อมาแป๊บๆ - [22 ก.ค. 44 19:20:25]

ความคิดเห็นที่ 64 นู๋ฟังป้าจ๋าเล่าแล้วแอบนึกถึงคำพูดที่คุณนายกลางอากาศท่านนั้นใช้ ว่าอาจจะเป็นทำนองนี้..... "แหม! สวยเหลือเกิ๊น!! ขอซักชุดได้ไหมคะนี่ ลูกสาวชอบสะสม?" อะไรกันนักกันหนาหนอ..... พวกนี้ไงคะป้าจ๋า ที่เค้าเรียกว่า พาไปไหนได้ขายหน้าวันละห้าบาท -_-' จากคุณ : เด็กที่รอคอย - [22 ก.ค. 44 20:26:43]

ความคิดเห็นที่ 65 มาลงชื่อค่ะ A:202.183.228.67 X:202.183.157.153 จากคุณ : ทานตะวันสีม่วง - [22 ก.ค. 44 21:12:34]

ความคิดเห็นที่ 66 ดีใจมากค่ะ ที่มีโอกาสได้อ่านเรื่องที่ดีบ้างในกระทู้ ชื่นชมคุณจริงๆ เรื่องต่างๆที่คุณเล่ามา โดยเฉพาะภาษาไทย เป้นเรื่องที่ดิฉันหงุดหงิดใจทุกครั้งที่นึกถึง A:202.133.135.240 X: จากคุณ : snnidnoi@mweb.co.th - [22 ก.ค. 44 21:47:23]

ความคิดเห็นที่ 67 ขออนุญาต ลงชื่อก่อน แล้วค่อยอ่านทีหลังครับ กลัวตกกระทู้ครับ A:203.154.224.5 X:203.154.224.112 จากคุณ : ท้องฟ้ากว้างไกล - [22 ก.ค. 44 22:00:26]

ความคิดเห็นที่ 68 สองวันมานี้..เข้าพันทิบไม่ได้เลย...serverมีปัญหา เพิ่งจะ เขัามาได้เดี๋ยวนี้เอง..อยากรู้ว่า..๔๐ ชั่วโมงที่ผ่านมา...ทางเมืองไทยเปิดพันทิบ..ได้ป่าว.... เอ้ามีต่อนะ..แต่ก่อนอื่น..ขอให้ทุกคนจำยายขี้ขอไว้ให้ดี เพราะจะมีบทบาทสำคัญ..ในเรื่องต่อๆไปที่จะมาเล่าสู่กันฟัง...เอาเรื่อง"ยายมาร" ต่อก่อน... เรื่องแหวนทับทิม..ยังไม่จบแค่นั้น...ยายมารยอมลงทุนบินมาฟ้องช่างที่เมืองไทย..(กะว่าค่าใช้จ่ายทุกอย่าง..ประกัน คงออก หรือ ร้านที่ทำ..ต้องจ่ายค่าเสียหาย..และแกจะได้ เที่ยวเมืองไทย.ฟรีๆ ) ก็ไปแจ้งความที่สถานีตำรวจ.. รู้สึกว่าจะเป็นลุมพินี...เล่าาาาให้ฟังตามเรื่องราวของ.. ทับทิมมรดกเจ้าคุณปู่...ซึ่งได้ถูกยักยอกไป..และเปลี่ยน เม็ดอื่นมาให้...ว่า..ทางร้าน..สับเปลี่ยนเพราะรู้ค่าที่แท้จริง ด้วยท่าทีที่โศรกเศร้าเหมือนจริง...ทางตำรวจก็เห็นใจเต็ม กำลัง...โถ..โถ...คุณป้า..อุตส่าห์บินมาจากเมืองนอก.. ก็ต้องช่วยแกหน่อย...นายร้อยหนุ่มก็ไปพร้อมกับแกที่ ร้านทำแหวน...เจ้าของร้านก็..บอกว่า..ทับทิมที่ว่า เป็นทับทิมเกรดต่ำ..มีรอยร้าวอยู่..และได้บอกคุณน้องคนที่เอามาไปแล้ว..คุณน้องบอกว่า...ทำไปเถอะ..เค้าจะเอาไปใส่เล่นๆ(ก็จะล้อมเพชรเก๊..จะเอาอะไรนักหนา) ทางร้าน เลยเสนอว่า..งั้นเจียรแบ่งออกมา ได้เป็นทั้งแหวนและตุ้มหู เอาไหม? คุณน้องก็ว่า..โอเค...จึงได้เป็นดังนั้น.. ยายมารก็โวยวาย..แจ้งข้อหาคุณน้อง(เพื่อนกันมากว่ายี่สิบ ปี) หาว่าร่วมยักยอก...ก็เถียงกันลั่นโรงพักฉบับคนเมืองนอก...ภาษาไทย..สลับ...ภาษาฝรั่ง...ตำรวจยืนเกาหัวแกรกๆ...และแกยิ่งอาวะวาด..เมื่อ..มาหาว่าทับทิมนั้น ซื้อมาจากแม่สาย(ที่แกเคยบอกใครต่อใคร..รวมทั้งฉัน) สาบถสาบาน..ยกมือไหว้กับหิ้งพระในสถานีตำรวจว่า.. ถ้า..ลูกช้างโกหก(ตอแหล)ขอให้ลูกช้างมีอันเป็นไป...?? ตำรวจก็รับปากจะสอบสวนและดำเนินการ..แกก็เดินออก ไปพร้อมหลานสาวที่นำมาด้วย...หมายจะเรียกแท๊กซี่.. เดินลงกระไดพ้นแค่ไม่กี่ก้าว...แกสะดุดอะไรอีท่าไหน? ก็ไม่รู้..ล้มคว่ำ..ไม่เป็นท่า...ส่งสถานพยาบาล..ผลออกมา กระดูกข้อเท้าแตก..ต้องใส่เผือกหลายอาทิตย์เชียว.. ตอนขึ้นเครื่องบินกลับมา..ต้องนั่งรถเข็นลงจากเครื่องแน่ะ แล้ว..ใครล่ะ..จะว่าสิ่งศักสิทธิ์..ไม่มีจริง??? จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [22 ก.ค. 44 23:49:33]

ความคิดเห็นที่ 69 ติดตามมาตั้งแต่กระทู้แรกแล้วครับ......เป็นกระทู้แรกที่อ่านแล้วรู้สึกดี ขอเป็นแฟนรายการด้วยคนครับ จากคุณ : Earthy (Earthy) - [23 ก.ค. 44 00:00:17]

ความคิดเห็นที่ 70 ดังนั้นตลอดเวลาที่ยายมารเฒ่าอยู่ที่เมืองไทย..ก็ต้องโขยกเขยก..ไปไหนต่อไหน..มิได้เที่ยวให้สนุกสมใจหวัง ค่ารักษาพยาบาลก็หมดไปหลายหมื่นทีเดียว เพราะดัน เป็นอเมริกันซิติ้เซ่น..เปลี่ยนชื่อเปลี่ยนเสียงไปเป็นฝรั่ง มังค่า..แถมนามสกุลก็ของผัวฝรั่ง..ก็เลยเหมาะสมที่จะจ่าย ค่ารักษาเป็นระดับดอลล่าร์...สมน้ำหน้านัก.. แต่แทนที่แกจะได้คิด..ปล่าวเลย..ดำเนินการฟ้องร้องต่อไป...โดยลืมไปเสียสิ้นว่า..อันความแพ่งนั้น(โดยเฉพาะใน เมืองไทย)...เขาว่ากันไว้ว่า...กินขี้หมาดีกว่า... แกได้เดินทางมาเมืองไทยอีกหลายครั้ง...กว่าจะจบเรื่อง ตัดสินให้แกได้รับเงินชดเชย..จำนวน..สี่หมื่น..บาทไทย นิทานชีวิตจริงเรื่องนี้..สอนให้เรารู้ว่าาาา.................??? จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [23 ก.ค. 44 00:01:36]

ความคิดเห็นที่ 71 อะไรกันนี่ ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหนมา ไม่เคยทราบมาก่อนเลย ว่าคุณ wiwanda (WIWANDA) จะเล่าเรื่องได้เยี่ยมยอดขนาดนี้ คนเขียนหนังสือหากินอย่างผมแท้แท้ ยังเล่าได้ไม่สนุกเหมือนอย่างท่านเล่าให้ฟังเลย แบบห่างชั้นกันมากเลยละครับ โอ้ย อ่านสนุกมากครับ คราวหน้าคราวหลัง ได้ไปแถวนั้น จะแวะไปกราบสวัสดี ด้วยความเคารพในฝีมือเลยเชียว A:203.155.228.235 X: จากคุณ : กวน - [23 ก.ค. 44 00:08:33]

ความคิดเห็นที่ 72 หนูเข้าใจว่าป้าวิกำลังพิมพ์แต๊ก ๆ อยู่นะคะ หนูมาอ่านเวลาเดียวกับที่คุณป้ากำลังเล่าหลายทีแล้ว ขอส่งความคิดถึงข้ามฟากฟ้าไปให้ค่ะ A:202.183.228.67 X:203.170.147.92 จากคุณ : หนูหมวย - [23 ก.ค. 44 00:11:57]

ความคิดเห็นที่ 73 อ้อ..ลืมบอกไปว่า...เงินที่หวังจะได้จากประกัน..ก็ไม่ได้ เพราะ..เขาว่า..แกเจตนาให้เขาไปเอง...ฉะนั้น..ฉันมาคิด คร่าวๆนะ..ว่าแกคงหมดเงินไปหลายทีเดียว...กับทับทิม มรดกเจ้าคุณปู่เม็ดนี้...แต่คุณๆที่รัก...นิยายเรื่องที่แกแต่ง ของแกไปเล่าที่ไหนๆนั้น...มันทำให้คนเสียประวัติ..ไปแทบ จะตลอดชีวิต..อย่างคุณน้อง..ผู้ที่เนื้อไม่ได้กิน..หนังไม่ได้ รองนั่ง...กับร้านรับทำแหวนที่เมืองไทย..โดยเฉพาะฉัน.. ที่เสียความรู้สึก..กับ..มนุษย์ที่จบการศึกษาขั้นสูงสุด.. จนมาเป็นอาจารย์สอนฝรั่งได้...มีฐานะร่ำรวย..พูดจามี หลักมีเกฌฑ์น่าเชื่อถือ...แต่...ร้ายซะยิ่งกว่าผี... ทำไม..ฉันจะคิดอย่างนั้นไม่ได้่...ในเมื่อ...แกนี่แหละ ที่เป็นคนเคยอวดกับฉันในหลายปีก่อนว่า....คุณ..คุณ มามะพี่จะอวด..ทับทิมที่พี่ไปซื้อที่แม่สาย...ตำรวจตระเวณ ชายแดนพาไป..เลยได้ราคาดี..เม็ดนี้...สองพันห้า..เอง แกคงลืม.....แต่ฉัน..ไม่มีวันลืม.....???? จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [23 ก.ค. 44 00:21:19]

ความคิดเห็นที่ 74 เป็นความกินขี้หมาดีกว่า A:202.133.136.17 X: จากคุณ : เอ๋อมาแป๊บๆ - [23 ก.ค. 44 00:24:58]

ความคิดเห็นที่ 75 ฟังเสียงลือ เสียงเล่าแล้ว แว่วเข้าหู มีแม่ครู วิวันดา น่าเลื่อมใส เธออยู่ที่ ราชดำเนิน เพลินเหลือใจ คมคิดไข ทั้งขบขัน ประชันคดี แฟนแฟนตรึม ติดตามอ่าน ผลงานเชี่ยว วิ่งกรูเกรียว ตามคุณป้า มารศรี ผมคนป่า เลยต้องขอ จรลี มาที่นี่ เพื่อวันทา ป้าสักวัน ได้มาชม เกิดศรัทธา ป้าแท้แท้ ด้วยเห็นแน่ จริงแสดง ไม่แกล้งปั่น จะติดตาม อ่านสนุก ทุกทุกวัน ได้ข้อคิด และความขัน มันเหลือใจ ขอคุณพระ คุ้มครอง ป้องคุณป้า สุขกายา วรรณะสุด ผุดผ่องใส ไร้กังวล ให้เบิกบาน สำราญใจ มีแรงไว้ ลิขิตสาร เพื่อบ้านเรา จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด - [23 ก.ค. 44 01:11:23]

ความคิดเห็นที่ 76 ชอบคะ ชอบจริง ๆ สนุกมากคะ คนเรายังงี้มีเยอะนะคะ เห็นแต่ประโยชน์ส่วนตัวไม่สนใจคนอื่นเลย เหยียบใครได้เป็นเหยียบลืมได้หมดทุกเรื่อง แม้แต่เรื่องที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมายังแกล้งทำเป็นลืม (เอ หรือว่าลืมจริงๆ หว่า) เฮ้อ คนหนอคน หนูเห็นด้วยกับคุณป้าคะ A:194.82.103.147 X:unknown, 130.88.96.66 จากคุณ : มดตัวน้อยตัวนิด - [23 ก.ค. 44 01:45:21]

ความคิดเห็นที่ 77 อ่านเพลินไปเลย สนุกมากกันภาษาง่ายๆ ที่สละสลวยอย่างงี้ ป้าหาคำมาใช้เก่งจังครับ ทึ่ง ๆ ๆ A:161.200.255.163 X:161.200.129.122 จากคุณ : []D - [23 ก.ค. 44 02:51:00]

ความคิดเห็นที่ 78 ตามอ่านได้ไม่นาน แต่ติดใจจริงๆ ครับกับเรื่องที่เล่าๆ มา ชอบคุณมากครับที่เสียสละเวลาเล่าเรื่องต่างๆ ให้อ่านกัน A:203.146.57.77 X: จากคุณ : สถุลแมน - [23 ก.ค. 44 03:02:26]

ความคิดเห็นที่ 79 ผมเองห่างเหิน ราชดำเนินไปหลายวันครับเมื่อวานก็เข้าไม่ได้ วันนี้เข้ามาคลิกที่กระทู้แนะนำโดยสมาชิกนี้เป็นกระทู้แรก ช่างโชคดีอะไรเช่นนั้น ได้อ่านเรื่องสนุกมีสาระครบหลายๆด้านครับ คุณป้าwiwanda เขียนเล่าเรื่องได้เยี่ยมมากครับ ผมอ่านรวดเดียวจบ รู้สึกเวลาผ่านไปเร็วมากครับ ติดใจแล้วจะขอติดตามอ่านกันประจำนะครับ จากคุณ : คนเขารูปช้าง - [23 ก.ค. 44 05:54:32]

ความคิดเห็นที่ 80 สนุกดีคับ จากคุณ : SuckOff - [23 ก.ค. 44 06:32:23]

ความคิดเห็นที่ 81 ขอนั่งอ่านรับฟังสารด้วยอีกหน ขอเป็นคนรับฟังไม่เฉไฉ เรื่องเมืองนอกเมืองนาอีกยาวไกล คิดทีไรเรื่องมันเศร้าเราไม่ทัน ฟังคุณวิเล่าคุณมารสันดานหยาบ คนใจบาปย่อมรับกรรมในกาลสั้น ก่อกรรมใดได้ทำไว้แต่ก่อนนั้น ไม่ช้าพลันผลย่อมตามไม่ข้ามตอน คุณวิเล่าถึงคนพาลสันดานเสีย ยิ่งให้เพลียหัวใจสุดถ่ายถอน มีอย่างนี้ทุกคนย่อมทุกข์ร้อน สุดสะท้อนหัวอกไทยคนไกลแดน เคยฟังเล่าถึงคนไทยในต่างถิ่น ทำหากินห่างดินแม่สุดยากแสน ต้องมาพบคนใจมารในต่างแดน สุดจะแค้นเหล่าพวกพาลสันดานชน จากคุณ : Zax USA - [23 ก.ค. 44 06:48:32]

ความคิดเห็นที่ 82 มาลงชื่อเฉย ๆ A:158.108.8.78 X: จากคุณ : K_9 - [23 ก.ค. 44 07:52:14]

ความคิดเห็นที่ 83 สนุกค่ะ เอาอีกเอาอีก นะคะ A:168.120.63.35 X:168.120.26.73 จากคุณ : น้ำผึ้ง - [23 ก.ค. 44 08:13:21]

ความคิดเห็นที่ 84 พี่วิครับ ตั้งกระทู้แถวนี้อันตรายนะครับ คนที่ตั้งหน้าจะด่าคนอื่นเอาสนุกเพียงอย่างเดียว มีเยอะ แม้ว่าพวกเค้าจะทำได้ก็เพียงให้เรารู้สึกเซ็งในอารมณ์ จนต้องสวดมนต์ให้เค้าไปผุดไปเกิดในสังคมและครอบครัวที่ได้รับการกล่อมเกลามากกว่าเดิม แต่บางครั้งก็ต้องทำให้กลับมาย้อนถามตัวเองเหมือนกันว่า พิมพ์มาก็นานเพื่ออะไร? มาลงชื่อด้วยคนครับ ตามพี่มาสามห้องแล้วนะเนี่ย จากคุณ : BigBertha - [23 ก.ค. 44 10:28:11]

ความคิดเห็นที่ 85 มาลงชื่อค่ะ:) จากคุณ : V O L V O - [23 ก.ค. 44 10:46:34]

ความคิดเห็นที่ 86 สงสัยป้าแวนด้าจะไปเที่ยวทั่วพันทิปแหงๆเลย สงสัยแต่ว่าในห้องTech Exchaneนี่ ป้าจะมาในรูปไหน? A:202.133.135.131 X: จากคุณ : เอ๋อมาแป๊บๆ - [23 ก.ค. 44 14:19:40]

ความคิดเห็นที่ 87 http://www.bangkokbiznews.com/service/que.php?id=69 A:202.44.222.25 X:202.44.222.192 จากคุณ : ค่าไฟฟ้ามหาโหด - [23 ก.ค. 44 14:25:44]

ความคิดเห็นที่ 88 วันนี้เป็นวันอาทิตย์ ไปตีกอล์ฟเป็นครั้งแรกในสามอาทิตย์ หลังจากที่แน่ใจว่าอาการเจ็บที่ชายโครงทุเลา...แหม... มีความสุขจริงๆ อากาศดีมาก..เลยเถลไถลเรื่อยเปื่อย กว่าจะกลับเข้าบ้าน..ก็เกือบมืด...หมาสองตัวค้อนขวับ... เรียกยังไม่มาหา...เจือก..งอนเป็นซะอีก...ที่เล่าๆมาก็มี แต่เรื่องคนอุบาทว์นะ..เดี๋ยวจะคิดว่า..เป็นหยั่งงี้ไปซะหมด ไม่ใช่นะ..คนดีจนถึงดีเลิศน่ะมี...อย่างพี่น้อย.. พี่น้อยเป็นภรรยานายทหารไทยที่เออรี่รีไทร์จากกองทัพไทย..และอพยพครอบครัวมาอยู่ที่นี่..เพื่ออนาคตลูกเล็กๆ ทั้งสี่...ตัวพี่น้อยเอง..ซึ่งเป็นแม่บ้านฟูลไทม์มาตลอด.. จนมาเริ่มทำงานก็ตอนลูกๆโตจนไปไหนมาไหนได้เองนั่น แหละ...เธอเป็นคนอารมณ์ดี เอื้อเฟื้อ จิตใจงาม...จนถูก เอารัดเอาเปรียบจากนางมารร้ายทั้งหลายบ่อยๆ..แต่พี่น้อย ก็อภัยให้ทุกครั้ง...ไม่เคยถือโทษโกรธขึ้งแม้แต่ครั้งเดียว และสามีก็แสนดี...น้ำใจงามเสมอกัน เนื่องจากสามีพี่น้อย เป็นอดีตนายทหารไทย..ยศไม่ใช่น้อย..จึงมีรุ่นน้องรุ่นพี่ มาแวะเยี่ยมเยือนอยู่เสมอไม่ขาด..ไม่ว่าบิ๊กไหนๆ..ก็เคยมาบ้านพี่น้อยทั้งสิ้น...ดังนั้น...เหล่าบรรดาสาวใหญ่ที่ว่ามา นี้ก็จะเกาะติดพี่น้อยแจ...จนออกจะน่าสงสาร...เพราะ บ้านพี่น้อยอยู่ใกล้กับบ้านของยายขี้ขอ..ทุกเย็น...ยายนี่ จะถือวิสาสะ..ถือกับข้าวไปร่วมทานอาหารเย็นด้วย... ในทีแรกๆ ต่อมา..ก็ถือตัวเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว.. มาประจำทุกเย็น...ไม่เอาอะไรมา..แต่เอาของสดมาปรุง ที่บ้านพี่น้อยเลย...แถมพูดหน้าตาเฉยว่า... ทำบ้านพี่เนี่ยดีแล้ว...หนูขี้เกียจ"คลีน"เตา... อะไรไม่ร้ายเท่า..สามีพี่น้อย..แทนที่จะได้คุยกับภรรยา จุ๊กจิ๊ก...ดันต้องมียายบ้านี่..ร่วมแจม..ตลอด จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [23 ก.ค. 44 14:25:47]

ความคิดเห็นที่ 89 นายเอ๋อ..เขาคงนินทาฉันทั้งวันละซิเนี่ย...ฟุดฟิดตลอดเลยเชียะ...แล้วคุณค่าไฟฯ จะทำลิีงค์ให้ไปดูอะไรคะ? ของฉันก้อโดน..อ้วก..เหมียนกันเล๊ย.ค่าไฟเนี่ย.. จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [23 ก.ค. 44 14:29:54]

ความคิดเห็นที่ 90 พี่น้อย..เป็นที่เคารพของพวกเราทุกคน..ความดีของเธอ สามารถสยบมารได้...ไม่มีใครกล้านินทา หรือแม้แต่จะ พูดให้พี่เค้ามัวหมอง..เวลาใครทะเลาะกับใคร..พี่น้อย มักจะไกล่เกลี่ยให้สงครามสงบไปได้ทุกครั้ง..ฉันเอง.. มาทีหลังใครเพื่อน...ก็ได้รับความเมตตาเสมอกัน..ทั้งๆที่ ไม่ค่อยจะได้เข้าไปคลุกคลี..เหมือนอย่างคนอื่นๆ.. ที่ฉันเคารพเทิดทูนจนถึงทุกวันนี้คือ.."น้ำใจ" ของเธอคนนี้ เมื่อครั้งแผ่นดินไหว..1989 กิจการของฉันและสามีได้ เสียหายค่อนข้างมาก...และที่โชคร้ายคือ..ประกันไม่จ่าย ในกรณีนี้..เพราะเป็นปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ..นอกจาก จะมีประกันแผ่นดินไหวต่างหาก..แล้วใคร(วะ)จะซื้อน่ะ แผ่นดินไหวครั้งที่ถล่มเมืองซานฟราน..ราบเป็นหน้ากลอง ก็โน่นแน่ะ..1909 โน่นนนน ฉันแทบสติเสีย..เพราะตีราคา ค่าเสียหายแล้วกว่า..สามหมื่นเหรียญ ที่จะกู้ให้ร้านกลับมา อยู่ในสภาพเดิมได้..และต้องทำด่วน..เพราะเราต้องจ่ายค่าเช่าอยู่ดี....การทำกิจการของเรา..มิได้มีเงินรองรังไว้มาก ขนาดนั้น..ทุกอย่างอยู่ในสต๊อกทั้งนั้น..จะใช้บริการเงิน ด่วนชนิดไปรูดการ์ด..ก็ดอกเบี้ยมหาโหด..แล้วอะไรล่ะ ที่จะมาการันตีว่า..เราจะหาเงินมาส่งทัน.ยามสิ้นเดือนที่บิล มาเก็บ...เพราะจำนวนไม่ใช่น้อยๆ ที่พึ่งสุดท้าย.ก็คงจะ ที่บ้าน..กระมัง...ฉันก็แปลนการกลับเมืองไทยด่วน. จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [23 ก.ค. 44 14:49:16]

ความคิดเห็นที่ 91 เเอบอ่านเกือบหมดเเล้วค่ะ ยังอิจฉานิดๆที่มีคนไทยอยู่ใกล้ๆกันหลายคน อยู่ที่นี่อยู่คนเดียวหาคนไทยจะคุยยากมาก(เหงาปากจัง) จากคุณ : Pachycephalosaurs - [23 ก.ค. 44 14:53:24]

ความคิดเห็นที่ 92 ตอนนั้นใครก็ไม่สนใจใครแล้ว..เพราะเสียหายด้วยกัน ถ้วนหน้า..บ้านใครบ้านมัน...พี่น้อยแวะมาหาฉันเพราะได้ ข่าวว่าฉันเสียหายถึงกับต้องปิดร้าน...ก็ทราบว่าฉันกำลังจะ กลับเมืองไทย...พี่เค้าถามว่า...ถ้าน้องไปแล้วใครจะดูแลทางนี้..ปีแอร์คนเดียวคงยุ่งแย่เลย...ฉันก็เรียนให้ทราบตาม ตรงว่า..ยุ่งก็ต้องปล่อยให้ยุ่งละค่ะ..ต้องไปขอตังส์แม่ พี่น้อยถามว่า..จะซักเท่าไหร่? เมื่อทราบจำนวนเธอเปิด กระเป๋าเขียนเช๊คให้ฉันตามจำนวนนั้นทันที....บอกว่า.. น้องไม่ต้องไปหรอกอยู่ช่วยทางนี้เถอะ..จะได้เสร็จเร็วๆ เปิดร้านแล้ว..ก็ค่อยผ่อนใช้พี่....ฉันน้ำตาร่วงเผาะ เผาะ.. ก้มกราบที่ตัก..สับสนจนบอกไม่ถูก..ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ คนร่ำรวย...ไม่ใช่ญาติใช่โยม..และฉันก็ไม่มีผลประโยชน์ อื่นๆที่จะเธอจะมาหวังหา...นี่คือความกรุณาปรานี..จาก จิตใจที่ดีงามล้วนๆ...และฉันถือเสมอว่า.. ฉันยืนมาได้ทุกวันนี้..ก็เพราะเธอ"ผู้นี้" ผู้ที่อยู่ในใจฉัน กราบไหว้ทุกวัน..ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ใด? จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [23 ก.ค. 44 15:05:44]

ความคิดเห็นที่ 93 กว่าฉันจะเข้าที่เข้าทางก็หลายเดือนทีเดียว...และใช้เงินให้ พี่น้อยไปจนหมด..สาธุ...ต่อมาพี่เค้าก็สุขภาพไม่ค่อยดี มาพบทีหลังว่าเป็นมะเร็ง...พวกเราก็วิ่งหายาดี...จะโสม หรือยาตำรับตำราร้อยปี..ก็งัดกันขึ้นมา..เพราะความหวัง ของการรักษาแผนปัจจุบัน..ชักริบหรี่...เป็นช่วงที่ทรมานมาก..สำหรับฉันที่เห็นสภาพพี่เค้าต้องทรมานด้วยการคีโม ต้องไปไหนๆด้วยถังอ๊อกซีเจน...มันไม่ยุติธรรมเลย.. สำหรับคนที่ทำแต่ความดีงามมาตลอดชีวิต..ต้องมาเจอ กับโรคภัยอย่างนี้..ทั้งอายุก็ยังไม่มากเท่าไหร่....ฉันไปเยี่ยมพี่เค้าก็ยังมองโลกในแง่ดีเสมอ..บอกว่า.. พี่ไม่อยากหลับเลย...บางครั้งมันหวิวเหมือนกับจะลอยออก ไปจากร่าง..ต้องคอยดึงกลับมา..ยังอยากอยู่กับน้องๆก่อน ฉันต้องแอบกรีดน้ำตา....พี่น้อยบ่นว่าอยากบวชพระสักองค์ แต่คงหมดหวัง..เพราะลูกชายของเธอทั้งสามนั้น..มีภาระ รัดตัว..ในอเมริกา..ลาบวชไม่ได้ฮ่ะ..ฉันจึงมาปรึกษา ลูกชายฉันเอง...อ่านและเขียนภาษาไทยไม่ได้..แต่พูดได้ ดี...ลูกชายตอบแบบไม่ต้องคิดว่า..เขายินดีจะบวช ทันทีที่ฉันไปบอก....พี่น้อยดีใจจนออกนอกหน้า..สดชื่น แทบจะหายป่วยทีเดียว... จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [23 ก.ค. 44 15:24:45]

ความคิดเห็นที่ 94 เรียนคุณwiwanda ยังจำเหตุการณ์แผ่นดินไหวที่เบย์แอเรียปีนั้นได้ดี เพราะกำลังดู World Series พอดี จำได้ว่าสพาน Bay bridge ชั้นบนหักลงมาท่อนนึง แถมมีรถแล่นตกลงไปต่อหน้ากล้องที่ถ่ายพอดี แถมด้วย doubledeck freeway ที่หล่นมาทับรถแบนเป็นกล้วยปิ้งอีก หวังว่าสุขภาพที่ชายโครงคงหายเป็นปกติในเร็ววันนะขอรับ จะได้ออกไปหวดได้บ่อยๆครับ สวัสดีครับ A:130.166.253.74 X: จากคุณ : Oldman - [23 ก.ค. 44 15:37:29]

ความคิดเห็นที่ 95 ฉันก็จัดการเรื่องวัด..ได้รับความร่วมมืออย่างดีจากเจ้า อาวาส...ให้ลูกชายมาอยู่เป็นผ้าขาวก่อน..หัดท่องเท่าที่ จำเป็น..ถือกุศลจิตและศรัทธาเป็นที่ตั้ง..ในที่สุดก็ได้ บวชเป็นพระ..ต่อหน้าพี่น้อย...ซึ่งฉันถือว่าเป็นประธานใน งานนี้..และถ้าผลบุญมีจริง...ก็ขอให้พี่เค้าทั้งหมด.. จากนั้นมาไม่นานพี่น้อยก็จากพวกเราไปจริงๆ ลูกชายฉัน อยู่ในผ้าเหลืองได้นานถึงหนึ่งพรรษา..จากศรัทธาของเขา เอง....มันเป็นความสูญเสียที่ใหญ่หลวงจริงๆ...ขาดพี่เขาซะคน..ก็มีแต่เรื่องอย่างที่เล่ามาข้างต้นนั่นแหละ... มิหนำซ้ำ...ยายขี้ขอ..ไปปรากฎตัวที่บ้านพี่น้อย..หลังจาก เจ๊าะแจ๊ะกับสามีพี่น้อยได้ที่..ก็เอ่ยเอื้อนขึ้นว่า.. เออพี่คะ..เสื้อเสว๊ตเตอร์สีเทาอ่อนที่พี่เค้าเพิ่งซื้อมาน่ะ ยังอยู่รึปล่าวคะ? ..เพราะว่า..วันนั้นน่ะ..พี่เค้า ไปซื้อกับหนู..เผอิญมันมีอยู่ตัวเดียว.หนูเห็นพี่เค้าอยากได้ หนูเลยไม่แย่ง..ปล่อยให้พี่เค้าได้ไป..ยังไงก้อขอหนูเถอะ จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [23 ก.ค. 44 15:41:56]

ความคิดเห็นที่ 96 Wiwanda's story will be backed after this commercial Break ชวนป๋วย ปลูกไผ่สักกอ ตราลูกไม่รักดี สูดดม สูดดม ทาถู ทาถู โดยเฉพาะโรคสีข้างแสบ (ผมเอง ชอบเอาสีข้างเข้าถู) แฟนผมก็เป็น (เพราะเป็นแม่สีเรือน สีมันทั้งวัน) [แวะมาเป็นจำอวดสลับฉากครับ] Now back to the next episode of Wiwanda's story จากคุณ : BigBertha - [23 ก.ค. 44 15:46:02]

ความคิดเห็นที่ 97 คุณ old man คะ...หายเจ็บแล้วค่ะ..เพิ่งจะไปสวิงมาวันนี้ เอง..โชคดีจัง...วงยังอยู่....ขอบคุณมากค่ะสำหรับความ ห่วงใย..ใจเสียเหมือนกันนึกว่าจะต้อง"เดี้ยง"นานกว่านี้ เสียดายนะคะ..วันแผ่นดินไหว..ดิฉันอยู่ในรถเลยไม่ค่อย รู้สึก...เห็นแต่เสาไฟฟ้าแกว่งไกวยังกะชิงช้าแน่ะ... ยังนึกว่า..ตาฝาด...ไปซะอีก จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [23 ก.ค. 44 15:57:06]

ความคิดเห็นที่ 98 อุ๊ยย ไม่เอายาตราลูกไม่รักดี..จะเอายาหม่องตราอะไรนะ ที่มีฤษีขี่มอเตอร์ไซค์ใส่หมวกกันน๊อค..ง่ะ.. จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [23 ก.ค. 44 16:01:28]

ความคิดเห็นที่ 99 ????????????? ????????????????????? ????????????????? ??????? ?????????? ??????????????????????? A:212.29.133.62 X: จากคุณ : Amy - [23 ก.ค. 44 16:09:30]

ความคิดเห็นที่ 100 ป้าวิ................... ลุงโทนี่หายไปหนายคะ จากคุณ : rubis (RUBIS) - [23 ก.ค. 44 16:17:04]

ความคิดเห็นที่ 101 น้อง Rubis คะ... โทนี่..ไม่ได้ไปไหน..วันก่อนมีเพื่อนจากพันทิบดอทคอม ตามมาหาถึงที่นี่..เลยลากโทนี่ออกมาทานข้าวด้วย.. เจ้าตัวเขาก็เขินๆนะ ไม่รู้มาก่อนว่าจะดังตอนแก่...บอก ข่าวนิดนึง..ว่า..โทนี่อาจเลื่อนการไปเมืองไทย..มาเป็น เวลาเดียวกับเจ๊..เลย..เอาไว้รอพบพร้อมกันดีไหม? แต่อย่าเพิ่งลิงโลดไปล่ะ..ทุกอย่างอาจเปลี่ยนแปลงได้ ความแน่นอนขึ้นอยู่กับความไม่แน่นอน..นะน้องรัก.. เอ๊ะ..หรือ..หลาน..หว่า????? จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [23 ก.ค. 44 17:00:47]

ความคิดเห็นที่ 102 คุณวิวันดาคะ จริง ๆ แล้ว อยู่ที่ไหน คนเลวก็ยังมีอยู่ทั้งนั้น แปลกใจจริงที่คนดีมีน้อยกว่า หรือว่าคนดีมักไม่ได้มีโอกาสเสนอตัวก็ไม่รู้ ปล่อยให้คนชั่วลอยนวล ใครที่มั่นใจว่าเป็นคนดี (ที่คนอื่นยอมรับ) เปิดเผยตัวจริงกันเถอะค่ะ ยกระดับสังคมไทยบ้างก็ดี หายเดี้ยงเร็ว ๆ นะคะ ไม่ได้ออกรอบเดี๋ยวสนิมขึ้นค่ะ A:203.154.21.1 X: จากคุณ : female - [23 ก.ค. 44 17:47:27]

ความคิดเห็นที่ 103 แง้ ทำไมหมดแล้วอ่ะ อยากอ่านต่อจัง A:202.133.137.195 X: จากคุณ : เป๋ง2000 - [23 ก.ค. 44 18:31:08]

ความคิดเห็นที่ 104 คุณวิ สนุกมากเลยค่ะ เกิน 100 แล้ว ขึ้นกระทู้ใหม่นะคะ จะติดตามทุกวันวันละ 2 เวลาค่ะ สนุกมาก A:203.146.125.50 X: จากคุณ : อ้วน - [23 ก.ค. 44 19:59:37]

ความคิดเห็นที่ 105 ป้าวิขา ตื่นเถอะค่ะ เช้าแล้ว มาเล่าต่อนะคะ แฟนๆรอกันตรึม หนูยังไม่ง่วง..........ค่ะ A:203.147.10.47 X: จากคุณ : หนูตามคน - [23 ก.ค. 44 20:39:23]

ความคิดเห็นที่ 106 เอ่อ......ภารโรงประจำทู้ขอเสนอให้ตั้งทู้ใหม่ครับ เพราะเริ่มนานแล้วอ่ะ จะได้เก็บกวาดทู้นี้ซะที A:202.133.135.11 X: จากคุณ : เอ๋อมาแป๊บๆ - [24 ก.ค. 44 00:51:34]

ความคิดเห็นที่ 107 ฉันก็ไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อนเลย..เรื่องของการอยากได้ ของคนอื่นจนลืมอาย..อย่างนี้..สมัยฉันเด็กๆ..คนที่บ้าน ก็อยู่กันเยอะเพราะเป็นครอบครัวใหญ่..ยังพวกบริวารอีกล่ะ ฉะนั้น..จึงมีแม่ค้าแม่ขายแวะเวียนเข้าออกเป็นประจำ.. ชนิดที่ว่ารู้เวลาเลยทีเดียว สายๆหน่อยก้อ...จะมีอาแป๋ะฮง ขายซาละเปา...ขนมจีบ ที่มีเตานึ่งร้อนๆ..หอมกรุ่นมาเชียว กลางวันก็ก๋วยเตี๋ยวแคระ..ลูกชิ้นปลา..ที่เป็นหาบทองเหลือง..รูปหกเหลี่ยม...เด็กสมัยนี้อาจไม่เคยเห็น..แต่ฉัน ยังคิดถึงอยู่เลย...จากนั้นบ่ายๆหน่อยก็มีมาประปราย ข้าวเหนียวปิ้ง ไอติมตักที่ยัดใส่ขนมปัง..พร้อมหน้าต่างๆ ลูกชิด ข้าวโพด ข้าวเหนียว ที่ขาดไม่ได้คือถั่งลิสงเป็นเม็ดๆ...ทุกจ้าวจะสนิทชิดเชื้อกับคนที่บ้านเป็นอันดี.. เสื้อผ้าฉันเก่าๆก็ผ่องถ่ายไปให้ลูกหลานเขาเหล่านี้แหละ มันเป็นการเอื้ออำนวยอย่างไทยๆจริงๆ...ฉันไม่ได้พบเห็น ภาพอย่างนี้มาหลายปีดีดัก..จนแทบจะลืมไปแล้วซะด้วยซ้ำ..แต่เชื่อว่าเขาเหล่านั้น..ไม่ได้ขอ..ในสิ่งที่เราให้ไป มันเป็นสิ่งที่เราคนสมัยโน้นเรียกว่า มิตรจิตร มิตรใจ ต่างหาก และฉันเอง..ตัวสำคัญ ได้ถูกห้ามอย่างเด็ดขาด คือห้ามยืนเกาะหาบ...จะกินอะไรให้บอก...ไม่ต้องไป ดูหรือไปหยิบจับ...อันเป็นบทสอนถึงการที่เรียกว่า"เก็บกิริยา"(แต่ก็ได้แต่ชะเง้อ...และส่งซิ๊กแนล..เออ เออ ไอ้นั่นละ ไม่ช่ายยย อันที่อยู่ข้างๆน่ะ...อารายทำนองนี้) เพราะฉะนั้นเวลามาเจอเรื่องของยายขี้ขอนี่..ทำเอาอึ้ง.. ไปเหมือนกัน...เดี๋ยวคุณๆจะว่า..ว่า..ก้อเขาไม่เอาของฉัน ไปซะหน่อย..จะมาเดือดร้อนทำไม? ช้าก่อน ฟังเรื่องนี้ ซะก่อน.. จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [24 ก.ค. 44 01:04:24]

ความคิดเห็นที่ 108 นอกจากขอจุกขอจิก ตลอดเวลาที่เจอะเจอแล้ว...ก็ยัง ขอลดเปอเซนต์...ถ้าพาเพื่อนมาที่ร้าน...ขอขนมไปฝากลูก ขอเศษขนมปังไปทำแป้งผสมทอด ขอยืมจาน(ใบใหญ่)ไปเลี้ยงเพื่อนที่บ้าน...หนักเข้าทุกครั้งที่มาจะต้องถามว่า ไอ้นั่นใช้หรือเปล่า ไอ้นี่ไม่เคยเห็นใช้ จนออกจะน่ารำคาญ..เพราะที่ให้ไปนั่นก็ไม่รู้จะไปเก็บที่ไหนแล้ว... จนเคยคิดเลยเถิดไป..ว่าแกคงจะบกพร่องทางจิต... ต่อมา..เราก็จะเลิกทำร้านเพราะปีแอร์อยากจะพักผ่อน ฉันก็จะพาคุณแม่กลับเมืองไทย...ยายขี้ขอมาหาฉันแต่เช้า หลังจากเยินยอเรื่องสารพัดแลัวก็วกเข้าจุด... โถเงิน(แท้ๆ)ที่ตั้งโชว์ที่ร้านน่ะ..พี่ช๊อบ ชอบ...เพราะว่า ลายใกล้เคียงกับชุดของพี่ที่บ้าน...ขอพี่เถอะ... ฉันก็เลยบอกว่า...โถใบนี้มีชื่อของร้านสลักอยู่ด้วย.. ขอฉันเก็บไว้เป็นอนุสรณ์เถอะ..พี่เลือกเอาอย่างอื่นไปก็ แล้วกัน...แกก็ดูท่าหงุดหงิดนะ....แต่ฉันคิดว่า..ฉันควรจะ ต้องเก็บของที่ฉันคิดว่ามันมีค่าต่อจิตใจ โดยเฉพาะชิ้น มาสเตอร์พีซ อันนี้....แกก็หยิบแก้วไวน์ไปชุดนึง... ฉันก็โล่งอก...แล้วก็เดินทางมาเมืองไทยตาที่ว่า... อยู่เมืองไทยซะร่วมเดือน...กลับไปอเมริกา..ก็หลายอาทิตย์อยู่นะ..กว่าจะคุยกับสามีว่า.. เออ..โถเงินยูไปเก็บที่ไหนล่ะ?... อันไหนล่ะ? ก็อันที่ตั้งในตู้โชว์ไง? อ๋อ...คุณ....นั่นมาขอ..ก็เลยให้เขาไป.. หา..ว่าไงนะ ก้อ..เขาอุตส่าห์มาช่วยเก็บโน่นเก็บนี่..อยู่วันนึง..แล้วก็ทำ สปาเก๊ตตี้มาฝากด้วย..ก่อนกลับเขาขอ..ฉันก็ไม่รู้ว่าจะว่า ยังไง..ก็เลยให้เขาไป... ฉัน..บอกตรงๆ..ว่าโมโหจนหูอื้อ...แต่ทำอะำไรไม่ได้ เวลาไปบ้านเขา..เห็น..โถนี่ตั้งอยู่ในตู้โชว์..เขาแล้ว.. แทบกระอักออกมาเป็นเลือด..????? จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [24 ก.ค. 44 01:25:43]

ความคิดเห็นที่ 109 ขอทำความเข้าใจกันก่อน..ตอนนี้ไม่ได้สำคัญที่วัตถุ.. แต่มันอยู่ที่"วิธีการ"..อันแยบยลของคนที่อยากจะได้แต่ ของคนอื่น..จนลืมคิดถึงความเป็นเพื่อน..อันนี้ซิ..ฉันรับ ไม่ได้เลยจริงๆ...แต่เนื่องด้วยอายุ การอบรมก็มีส่วนนะ ฉันก็ต้องเก็บทุกอย่างไว้ในใจ..ฝืนทำหน้าชื่น..ต้องคบหา ต่อไปอย่างระวังตัว..ที่สุด...ทีนี้ก็มี"ยายเฟ้อ" อีกคนใน กลุ่มนี้..ที่ไม่ถูกกับยายขี้ขอ อย่างแรง เพราะด้วยนิสสัยที่ ใกล้เคียงกันอย่างที่สุด..(ขอบอกกกก ว่า ยายมาร ยายขี้ขอ ยายเฟ้อ จบจากมหาวิทยาลัยที่ดังที่สุดของ เมืองไทยเดียวกัน) ยายเฟ้อ..เป็นคนที่หลงตัวเองอย่างที่สุด...หย่ากับสามีนายทหารฝรั่ง..แล้วมาอยู่กับลูกที่นี่ ที่ไม่ถูกกับยายขี้ขอด้วยสาเหตที่..ยายขี้ขอนั้นสวยกว่า เบิ้ลกันมาตั้งแต่อยู่มหา"ลัยโน่นแล้ว..แต่ยายเฟ้อเป็นลูก นายพล..ยายขี้ขอเป็นลูกนายทหารที่ก้าวมาจากจ่า เพราะฉะนั้น..จะมีรายการเสือพบสิงห์ ให้ได้ตื่นเต้นตลอด เวลา....ทุกครั้งที่มีการเจอะเจอ..การกรีดจะเริ่มขึ้นเสมอ ไม่จากใครก็ใคร เช่น สมันเรียนน่ะนะ ถนนหน้าบ้านซ่อม..วุ๊ย พี่บิ๊ก..ตอนนั้น ต้องมารับถึงหน้าบ้าน..ถือหนังสือให้ด้วยพะรุงพะรังเชียว.. เออ..ของฉันก็ไม่ได้ให้ใครมารับหรอก..ให้ตาจ่าคนขับรถ ขับไปส่งถึงหน้าตึกเลย..แล้วให้แกเดินตามเอากระเป๋าไปส่งให้ด้วย... แล้ว..คุณคิดว่า..สองคนนี่..จะคบกันได้ไหม?? จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [24 ก.ค. 44 01:52:15]

ความคิดเห็นที่ 110 ขออ่านตอนทานข้าวกลางวันอีกรอบนะครับ.... เรื่องของน้าวิ(ขออนุญาตินะครับ)นี่ทำให้ทานข้าวมีรสมีชาดขึ้นมากครับ.... แล้วก็ขอมาเป็นแควนอ่านทุกพักเที่ยงได้มั๊ยครับ? หวังว่า...คงไม่ขี้ขอไปนะครับ :) A:209.135.18.166 X: จากคุณ : อกสามศอก - [24 ก.ค. 44 02:12:12]

ความคิดเห็นที่ 111 ฉันนั้นเป็นเด็กสุด..และใหม่ในวงการด้วย..เรียกได้ว่า new kid in town นั่นแหละ ต้องใช้เวลานานหน่อยที่จะ ศึกษาเรื่องราวต่างๆเหล่านี้..แต่ฐานะทางสังคมฉันมันเปิด กว้างต่อสังคมในเมืองนี้มากกว่าใคร..ฉันจึงต้องระวัง อย่างยิ่งที่จะต้องไม่เป็นอริ..ไม่ว่ากับใครทั้งนั้น..เพราะ ฉะนั้น..ใครๆก็อยากจะ"ระบาย" ความในใจที่ฉัน..เพื่อ ว่า..หากได้ฉันเป็นพวก...ด้วยละก้อ..จะได้ความสะดวก สะบายในหลายๆกรณี..ฉันจึงตกหนัก..อะไรที่ไม่อยากรู้ ก็ต้องรู้..พร้อมคำพูดเด็ด..แล้วน้องอย่าไปบอกใครนะ?? (แล้วมาบอกตู..ทำมายวะ)...และอย่างนึงที่ฉันยังไม่เข้าใจ ถึงทุกวันนี้..ว่า..คนอายุปูนนี้แล้ว..ทำไมไม่ลดราวาศอกซะที...หรือจะอยู่เมืองนอกนานไป...จนลืมคำสั่งสอนของ พระพุทธองค์...และที่น่าขำ(กลิ้ง) คือ..ทั้งสองยังมีความ คิด(หวัง)ว่า...จะมีชีวิตคู่อีกครั้ง..ถ้าพบผู้ชายดีๆ... ฉันแทบไม่เชื่อหูนะ..เมื่อเขามาเลียบๆเคียงๆถามว่า.. ฉัน..เวลาออกงานต่างๆน่ะ เคยเจอ eligible bachelor น่ะ ถ้ามี..แนะนำให้พี่นะ. บางครั้งคำพูดอะไรที่ใช้ภาษาฝรั่งแทนคำเนี่ย..มันก็ฟังดูดี นะ...เลยทุเรศ น้อยไปหน่อย..แต่คิดๆก็ยังสยอง... เหยียบหกสิบ..กันแล้วนะ..ไม่คิดเข้าวัดเข้าวากันมั่งหรือไร? จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [24 ก.ค. 44 02:14:23]

ความคิดเห็นที่ 112 คุณอกสามศอก..ก้ออยู่ใกล้ๆกันซิคะ..ถ้าพักเที่ยงเก๊าะ.. จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [24 ก.ค. 44 02:16:09]

ความคิดเห็นที่ 113 ไม่ใกล้หรอกครับ...สามชั่วโมง (แบบไม่โดน Ticket นะครับ) คือทราบจากกระทู้อื่นๆหนะครับว่า คุณน้า ่...อยู่แถว Monteray ถ้ามีโอกาสจะแวะไปกราบสวัสดีครับ (กะขอลายเซ็นด้วยครับ.....ว้า ...ขออีกและ) เชิญคุณน้าเล่าต่อครับผม....:) A:209.135.18.166 X: จากคุณ : อกสามศอก - [24 ก.ค. 44 02:30:51]

ความคิดเห็นที่ 114 ตีสองกว่าๆ พรุ่งนี้แล้วเราต้องทำงาน แต่ว่า หักห้ามใจไม่ไหว เรื่องของป้าวินะคะ น่าชวน น่าหลงใหล น่าติดตาม นู่ว่ารวมเล่มดีกว่าค่ะป้า ฝีไม้ลายมือในการเขียน รวมถึงการใช้คำ บอกได้คำเดียวค่ะ ว่า Perfect อ้ะ นู๋ชอบคนไสตล์ป้าอ้ะ ลุย ๆ ดี ม๊ะถือตัว เวลามองคนแล้ว ดูคนที่ข้างใน ม๊ะช่าย ภายนอก ข้าน้อยนับถืออ้ะ แล้วจะติดตามต่อไปนะคะ A:203.121.146.146 X: จากคุณ : snowgirl - [24 ก.ค. 44 02:33:49]

ความคิดเห็นที่ 115 อะไรไม่ขำเท่า..ตอนที่"บิ๊กจี" มาที่นี่...วู๊ยยยแตกตื่นกัน ทั้งเมือง..โดยเฉพาะสองสาวนี่..ทั้งคู่เคลมว่า..บิ๊กจีคนนี้ เคยสนิทชิดเชื้อกับเขามาก่อน..เอาละซิ..ทีนี่ใครจะสนิท มากกว่าใครก็ได้เห็นกัน..ยายเฟ้อ แลว่าจะมีภาษีกว่าเพราะเป็นลูกสาวนายทหารชั้นผู้ใหญ่ที่บิ๊กคนนี้เรียกว่า "อาจารย์" ยายขี้ขอนี่ก็มีพี่ชายเป็นนายทหารรุ่นเดียวกัน และทั้งสองจะไม่ไปงานเดียวกันอยู่แล้ว...ยายเฟ้ออยู่ใน อพาร์ตเม๊นต์ที่ไม่สะดวกที่จะจัดงานต้อนรับคนร่วมสิบได้ จะไปเลี้ยง"ท่าน"ที่ร้านอาหาร..ก้อ..ทุนรอนมีจำกัด.. จึงไปขออนุญาติใช้บ้านพี่น้อย..(สุดเลิฟ) เป็นที่จัดงานเลี้ยง...ตอนนั้นพี่น้อยก็ไม่ค่อยสบาย..ยั๊ง.ไม่มีความเกรงใจ..คนหนอคน..แถมบอกว่า..ให้พี่น้อยทำกับข้าวให้เพราะ กว่าเขาจะเลิกงาน..ไม่มีเวลา...พี่น้อยก็เลยทำอาหารง่ายๆ คือ"ข้าวต้มปลา"..เพราะสายรายงานมาว่า..ท่านจะดื่ม มากกว่ากิน..(งานนี้ฉันขอ..บาย กลัว เจง เจง) แล้ว ก็ได้เวลา..ปาร์ตี้เริ่มบรรเลง...ยายเฟ้อก็ไปรับท่านมาจาก ที่พักทหาร..ตามด้วยพรรคพวกอีกฝูง..มาดื่มกินที่บ้าน พี่น้อย ตะละคน..สูบบุหรี่ ชนิด ตดเป็นควัน..โดยไม่ตะหนักซักนิดว่า..เจ้าของบ้านนั้นป่วยด้วยโรคมะเร็งในปอด (ฉันละอนาถใจจริงๆ กับความมักได้ของคน) งานเริ่ม ไปได้สักพัก...ติ๊ง..ต่อง.. กริ่งประตูบ้านดังขึ้น.. ยายขี้ขอ..มายืนที่หน้าประตูแต่งตัวซะสุดเริ่ด..ในมือมี หม้อแกงอะไรก็ไม่รู้..ติดมาด้วย.. ตายจริงพี่มีแขกหรือคะ? หนูทำกับข้าวจะมาทานกับพี่พอดี แหม..ถ้ารู้จะได้ทำของเพิ่มมาอีก.. (รถจอดหน้าบ้านเรียงเป็นตับเนี่ยนะ..ไม่รู้) แล้วเธอก็ได้รับเชื้อเชิญเข้าไปในบ้าน..และร่วมงาน.. การ"ขโมยซีน" ครั้งยิ่งใหญ่ก็ได้เกิดขึ้น..ก้อรู้ๆกันอยู่ว่า ท่านบิ๊กผู้นี้ เจ้าชู้แบบไม่บันยะบันยังอยู่แล้ว..ก็ดี๊ด๊า ไปซิ สร้างความขัดเคืองให้แก่ยายเฟ้อ...อย่างสุดที่จะทน.. เธอจึงเกาะแจชนิด..ชนิดที่เรียกว่า..แทบจะเข้าไปในห้อง น้ำด้วยทีเดียว..พยายามไม่ปล่อยโอกาศให้ยายขี้ขอได้ เข้าใกล้ทีเดียว...แต่บังเอิ๊ญ..เวลาเสริฟอาหารมาถึง ท่านบิ๊กผู้นี้.."ไม่ทานปลา" ยายขี้ขอเลยได้ที..แกงที่เอามา..ได้ขึ้นโต๊ะ..เสริฟผู้ยิ่งใหญ่ทันที..เจ้าของแกงก็ฉอเลาะ สอพลอ..เสียงเล็กเสียงน้อยไปตามจริต..ที่ปรุงแต่งให้ เต็ม..ทดแทนในส่วนของวัยที่บกพร่อง... ท่านก็ชมเชย..อาหาร..ว่าอร่อยเหลือหลาย...คนทำหน้าบานเป็นกระด้ง...และถือเป็นว่าได้รับตรา.".จีชวนชิม".. ทุกวันนี้ยังคุยไม่หยุด...แม้ว่าคนชิมจะม้วยมรณาไปแล้วก็ ตาม.. ยายเฟ้อ..อกแทบระเบิด..แค้นนี้ต้องชำระ...??? จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [24 ก.ค. 44 02:45:25]

ความคิดเห็นที่ 116 คนแรกที่ต้องรับอารมณ์อันพรั่งพรูสุดกลั้นของยายเฟ้อ.. ก้คือ..พี่น้อย..ผู้ปิดทองหลังพระมาตลอด..หาว่า.. ทำไมพี่ทำข้าวต้มปลา...ในเมื่อ..ทุกครั้งเห็นพี่ทำอย่างอื่น (หนอยแน่ะ)..พี่น้อยก็ได้แต่ขอโทษ..ว่าพี่ไม่รู้..(.ฉันละเจ็บใจนัก..เรื่องนี้เนี่ย..ทำไม..ต้องขอโทษ?) แล้วพี่น้อย ก็มาบอกกับฉันว่า..ไปหลบอยู่ในห้องตลอดเวลา..เพราะ ทนควันบุหรี่..ไม่ได้....เจ้าของบ้านแท้ๆนะ บอกแล้วไง ว่าท่านดีเกินมนุษย์ ทำให้ฉันนึกถึงคำสอนของคุณยายได้ ขึ้นมาทันที..ตั้งแต่ครั้งกระโน้น..ท่านว่า.. เป็นมนุษย์แต่ร่างกาย..หนูก็ไปเลือกเอา..ว่าหนูจะ เป็นมนุษย์แบบไหน?..ที่หนึ่ง คือ มนุษย์ใจเทวดา.. คิดแต่ในสิ่งที่เป็นกุศล..ทำบุญให้ทาน..สร้างแต่บารมี ที่สองคือ..มนุษย์ใจมนุษย์...มีกิเลศ ตัณหา..มีทุกอย่างที่ กรรมกำหนด..ถ้าหนูเป็นแบบนี้..ต้องคอยหมั่นคิดดี ทำดี ไม่เบียดเบียน.... ที่สามคือ..มนุษย์ใจเดียรฉาน คิดแต่เรื่องเบียดเบียน..โลภโมโทสัน..ทำร้ายคนที่ไม่มีทางสู้..ไม่มีเมตตา พวกนี้นี่มาจากนรก.. หนูต้องถามตัวเองทุกวันนะลูก..ว่าหนูเป็นมนุษย์แบบไหน? ฉันลืมคำสอนอันนี้ไปนานทีเดียว..จวบจนเห็นกับตาว่า มนุษย์เทวดาที่คุณยายว่า..น่ะ "มีจริง" ฉันน่ะจะเป็นมนุษย์ แบบไหนก็ยังไม่รู้..แต่ก็นับว่ามีบุญที่..ได้พบ..และได้ ถ่องแท้กับคำสอน..ก่อนที่จะแก่เกินไป???? จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [24 ก.ค. 44 03:21:29]

ความคิดเห็นที่ 117 มาอ่านต่ออีกก่อนไปเรียนครับผม กะลังติดตามอยู่ว่า อ้า... แล้วแก่นที่ป้าจะบอกเนี่ยมันคืออะไร ตอนนี้ผมได้แล้วว่าจะเลือกเป็นมนุษย์แบบไหน....ขอบคุณครับป้า กลับจากเรียนแล้วจะหาสาระตอนต่อไป จากคุณ : evildoer - [24 ก.ค. 44 04:17:07]

ความคิดเห็นที่ 118 จะรอชิม(อ่าน) จานต่อไป.....แซบ ! จริงๆ ครับป้า... A:192.169.41.47 X:192.169.41.97 จากคุณ : ไข่นุ้ย - [24 ก.ค. 44 04:31:46]

ความคิดเห็นที่ 119 เรื่องหนี้สินสังคมฉันไม่เคยปฏิเสธ..ไม่ว่าจะงานวันเกิดใคร หรือลูกใครแต่งงาน..หรือจะเลี้ยงใคร..ไม่มีปัญหา..แต่ การที่เปิดของขวัญในกลางงานนี่ฉันไม่ชอบเลย..ในกรณี ของคนกลุ่มนี้..เพราะดีกรีการชอบของฉันต่อคนมีไม่เท่า กัน...แล้วถ้าจะให้ฉันอยากให้ในสิ่งที่เหมาะสมกับเขาที่สุด แต่ในกลุ่มนี้เขาเคลมว่าฉันนั้น..เป็นคนของเขา...เพราะ การที่วางตัวเป็นกลางนี่เอง..ทุกคนเลยเหมา..กันไปเอง.. แหม..ทีวันเกิดยัยนั่น...น้องยังจัดเลี้ยงเลย...หรือ อาทิตย์หน้าวันเกิดพี่...ยังหาเสื้อสวยๆไม่ได้เลย.. ฝากการ์ดแต่งงานหลานที่เฟสโนมาให้น้องนะ..เขาเชิญ น้องมาด้วย...ทุกอย่างเริ่มกระจายเป็นวงกว้าง ...จากชั้น ลูกไปถึงชั้นหลาน...ฉันก็เห็นว่าสังคมมีกันไม่กี่คนนี่นะ ช่างมันเหอะ..แต่หารู้ไม่..ว่าความร้ายกาจของมนุษย์ นั้นมีมากกว่าที่คิด...ทั้งๆที่เป็นผู้ให้นี่แหละ... วันหนึ่ง..มีนัดไปทานข้าวกลางวันกัน..พอออกมาก็ไปรถ คันเดียวกันของยายเฟ้อ..เพราะคนอื่นจอดในที่จอดรถ ที่ต้องจ่ายสตังส์..แต่ยายนี่จอดบนถนนที่มีกำหนดเวลา จะต้องเลื่อน...แกอยากพาเราไปดูกระโปรงที่ห้างที่แก หมายตาจะซื้อ..และเพื่อนอีกคนหนึ่งก็แวะซื้อน้ำขวดหนึ่ง ลังที่ตลาดขากลับ....พอกลับมาที่รถของพวกเรา..ฉันในฐานะที่ตัวใหญ่แข็งแรงกว่าเพื่อน..ก็ทำหน้าที่ยกน้ำลังนั้น จากท้ายรถยายเฟ้อ..มาใส่รถเพื่อน...แต่ยายเฟ้อ..แกมิได้ ดับเครื่องยนตร์..เสาวิทยุยังโด่เด่อยู่ครึ่งๆกลางๆ และ รถแกมีสปอยเล่อร์..ที่มีลักษณะเป็นบาร์คาดไว้..ฉันพอยก น้ำใส่รถเพื่อนได้ก็ยังยืนคุยและปิดท้ายรถ..โดยมิได้หัน หน้ามา..ปรากฏว่า..สปอยเล่อร์ที่ว่านี่..เกี่ยวเสาลงมาใน ท้ายรถ..กระโปรงท้ายจึงทับเสา..แตกปริตรงโคน... ฉันก็เลยบอกยายเฟ้อว่า..พี่ไปเปลี่ยนเสานะคะ..มาเก็บตังส์ที่หนู..(ก็รถฮอนดา มันจะซักกี่สตังค์ กินข้าวกันมากกว่านี้)....สามสี่วันต่อมา..แกบอกว่าให้ฉันไปกินข้าวที่บ้านเพราะแกทำแกงเลียงของโปรดให้..วุ๊ย..ขอบคุณค่ะ ฉันก็ไป...บนโต๊ะทานข้าว..มีบิลวางอยู่หนึ่งใบ..โดดๆ ฉันก็ไม่ได้หยิบมาดู..เพราะจะเป็นการเสียมารยาท..แต่ก็ นึกนะ..ว่าทำไมมาวางแบบแบหราอย่างนั้น..ของควรจะเก็บ ในที่ของมัน...ก่อนฉันลากลับ..แกว่า..อ้อ..เดี๋ยวก่อน.. บิลค่าเสาอากาศมาแล้วนะ..อ้ะ..เอาไปด้วย..เมื่อไหร่มาให้ พี่ก็ได้..เผอิญหน้าประตูมันมืด..แว่นตาก็ไม่มี..ฉันก็เลย พับใส่กระเป๋าเก็กลับบ้านมา...พอถึงบ้านควักมาดู.. งง...เป็นไก่ตาแตก...สี่ร้อยห้าสิบกว่าเหรียญ..ในรายการ แกเปลี่ยนใหม่หมดรวมทั้งมอเตอร์ด้วย....ฉันรีบโทรหา เพื่อนเจ้าของน้ำลังนั้น..เล่าให้ฟัง....โอ้โห..คนนี้ไม่ธรรมดา ฉุนสุดๆ..โทรหายายเฟ้อทันที...แกว่า..ถ้าเสาวิทยุหัก.. มอเตอร์ก็ต้องเสียด้วย...เพื่อนเลย..บอกว่างั้นเอางี้.. ถ้ามิตรภาพที่ผ่านมามีค่าแค่นี้..ไม่เสียใจเลย..จะจ่ายเงิน ทุกบาททุกสตางค์..แต่ขอเลิกคบหาตั้งแต่นี้ไป... ฉันมันคนรักความถูกต้องนะ..จ่ายกับเพื่อนไปคนละครึ่ง สองร้อยกว่าเหรียญ..แล้ว..เลิกการติดต่อ..ไม่ต้องคบหา ตามที่เพื่อนประกาศไว้ตั้งแต่นั้นมา... ฉันทำถูกไหม.. ช่วยคิดหน่อยซิ???? จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [24 ก.ค. 44 04:43:31]

ความคิดเห็นที่ 120 ไม่ถูกครับป้า........ มันต้องไม่ให้เงินแล้วเลิกคบตะหาก จากคุณ : evildoer - [24 ก.ค. 44 05:06:44]

ความคิดเห็นที่ 121 ถูกแล้วคะ คบไปก้อมีแต่ยิ่งไม่สบายใจแก่ตัวป้าเปล่าๆ เค้าไม่ได้มาสนใจป้ากะเพื่อนสักนิดนึง อีกอย่างนึงก้อตัดสินใจไปแล้ว อย่าเก็บมาคิดอีกดีกว่าคะ เอาเวบาไปตีกอล์ฟละกันคะ ดีกว่าเยอะ ^_^ เป็นแฟนป้ามาทุกกระทู้ แต่เพิ่งมาแปะวันนี้วันแรกเลยคะ ฝากเนิ้อฝากตัวด้วยค่า A:194.82.103.45 X:137.205.48.144, 137.205.8.4 จากคุณ : เจเจ - [24 ก.ค. 44 06:11:20]

ความคิดเห็นที่ 122 แก้นิดนึงคะ เวลา ไม่ใช่ เวบา A:194.82.103.38 X:137.205.48.144, 137.205.8.4 จากคุณ : เจเจ - [24 ก.ค. 44 06:14:10]

ความคิดเห็นที่ 123 นึกแล้วเชียะ...ต้องตอบหยั่งงี้...ไม่ได้หรอกค่ะ..ในสังคม ที่เป็นอยู่.เราจะมาเสียชื่อด้วยเงินจำนวนน้อยนิดอย่างนี้ ไม่ได้...เขาจะไปพูดได้ว่าเราทำของเขาเสียแล้วไม่ยอมชดใช้..แล้วใครล่ะคะจะมานั่งอธิบาย..เรื่องราวกันทั้งหมด คนประเภทนี้..มีทางเดียวคือเลิกคบ..ทำไมเราจะเดาไม่ได้ว่าพอเขาเอารถไปทำ ช่างคงจะถามว่า..เปลี่ยนมอเตอร์ด้วยไหม?เพราะของยูก็ถึงเวลาแล้วนี่..รถก็หลายปีแล้ว.. ในขณะนั้นน่ะค่ะ..ความมักได้แล่นเข้าจับใจ..จนลืมความ ควรไม่ควรไปเสียสิ้น....คนสิ้นคิด..ต้องให้ได้คิดค่ะ.. เพราะมีเพื่อนก็แค่หยิบมือเดียวที่พอจะพี่งพาได้..ลูกเต้า ก็แยกหายไปหมดแล้วตามประสาลูกฝรั่ง...อยู่บ้านคนเดียว เมื่อก่อนก็ยังมีฉันและเพื่อนที่ว่า..พอสับเปลี่ยนอยู่มั่ง ยังพออาศัย...แต่ตอนนี้..ไม่เหลือใครแล้ว...ก็คงเหลือแต่ เสาวิทยุ(อากาศ)...ที่ว่านี่โด่เด่อยู่..คงเป็นเพื่อนในยาม เหงาได้มังคะ..แต่แกคงไม่ได้คิดหรอกค่ะ..อายุปูนนี้แล้ว ฉันละเสียดายจริงๆ...ที่เห็นภาพอดีตนิสิตา..ในมหาวิทยาลัยอันเกริกเกียรติ์ ที่คนแย่งกันสอบเข้า..ใครเข้าได้ถือเป็นข่าวใหญ่ที่ต้องลงหน้าสังคมทีเดียวเนี่ย.. คนหนึ่ง..ยายมาร..ชอบการฟ้องร้องเป็นจิตใจ..ชอบทำ วิกฤติให้เป็นโอกาศ...เบียดเบียนผู้อื่นอย่างไม่อายฟ้าดิน คนที่สอง..ยายขี้ขอ..เอาไปไหนขายหน้าที่นั่น..ขอดะไปหมด..มาอยู่เป็นเมียเก็บฝรั่งอยู่ร่วมยี่สิบปี..จนเมียจริงเขา ตายจากไป..ไอ้ฝรั่งนั่นก็ยังไม่ยอมแต่งงานด้วย.. คนที่สาม..ยายเฟ้อ...มักได้..ใจแคบ ชอบการเอารัดเอา เปรียบ..ดูถูกทุกคนที่ด้อยกว่า...มานั่งทำงานร้านขายเสื้อ ผ้าเล็กๆ..รับชั่วโมงละหกเหรียญ..วันละสามสี่ชั่วโมง คนเหล่านี้..มิใช่หรือ..ที่เคยเป็นความหวังของประเทศ.. เมื่อครั้งเมืองไทยยังมีแค่..ห้า..มหาวิทยาลัย... โอย..น่าเสียใจ..แทน..น้ำใจน้องพี่..... จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [24 ก.ค. 44 06:19:43]

ความคิดเห็นที่ 124 มาเล่าเรื่องความเฉิ่ม สมัยมาอยู่ อเมริกาใหม่ๆ สมัยนั้นเราเข้าไปสั่ง PIZZA ด้วยความมั่นใจ (เพราะเราซ้อมเวลาสั่ง มาเป็นอย่างดี) พอผมได้รับPIZZA ผมก็ ถามขอซ๊อส มะเขือเทศ ด้วยความเคยชินแบบที่ เคยสั่งในเมืองไทย “May I have tomato souse please?” ไอ้ ฝรั่งมัน ก็ทำหน้างง ไอ้เราก็นึกว่า พูดผิด พูดช้าๆ อีกครั้ง มันก็ตอบว่า “It’s already in there!!” ผมก็งง เลยครับ กลับมาหัวฟัดหัวเหวี่ยง หาว่า มัน งก ซอสมาเขือเทศ ต่อมา ถึงเพิ่งเข้าใจ ว่า ที่เราควรขอ คือ Katchup ไม่ใช่ Tomato souse (เป็นส่วนผสมของ Pizza อยู่แล้ว)ตามตัวอักษรไทย ไอ้เรื่องภาษา นี่แปลก อย่าง คนยิ่งอยู่อเมริกานาน ยิ่งพูด ”ไทย” ชัด ไม่ทราบ Khun WIWANDA เคยได้ยินประโยคนี้ หรือไม่?? คราวหน้าจะมาเล่าเรื่องใต้ สะดือบ้าง ลูกคนใหญ่คนโตนี่แหล่ะ มามีผัว ที่เมืองนอก พอกลับมาเมืองไทยกลับได้แต่งงาน กับลูกชายเจ้าสัวใหญ่ในเมืองไทย จนต้องออกมา ห้ามเพื่อนๆ ที่ อยู่เมืองเดียวกันว่า อย่า เอ็ดไป นองจากนี้จะเล่า เรื่อง ครัวครัวนักมวยชื่อดัง มาตั้งร้านอาหารไทยจนใหญ่ โต แต่สุดท้าย ลูกๆ กัดกัน จนต้อง แตกร้าน ออกมา แย่งลูกค้ากันเอง เรื่อง เศร้าสำหรับ พ่อแม่ขนาดไหน คิดดู ก็แล้วกัน ปล. มิกล้า ขโมย Scene ของ Khun WIWADA นะครับ (มวยคนละชั้น) แค่มา แจม ประสบการณ์ เท่านั้น จากคุณ : (Peter) - [24 ก.ค. 44 06:28:15]

ความคิดเห็นที่ 125 คุณป้าทำถูกค่ะ จ่ายซะให้หมดเรื่องหมดราว แต่เอ.. ไอ้การเลิกคบนี่ทำได้ยังไงคะ? เพราะเชื่อแน่ว่าคุณเธอจะต้องตามตื้อต่อเนื่อง แล้วคุณป้าปฏิเสธ หรือ หลบเลี่ยง ยังไงคะ? ปล.ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี - ดีทุกเช้าก่อนเริ่มงานค่ะ จากคุณ : ภาพตะวัน - [24 ก.ค. 44 07:26:23]

ความคิดเห็นที่ 126 คุณ Peter คะ ความจริงเรื่องราวต่างๆนี้ก็ไม่เคยคิดจะเล่าหรอกนะคะ..เคยเล่าแต่ในแวดวงเพื่อนๆ...แต่เมื่อมาอ่านกระทู้ต่างๆใน จิปาถะไกลบ้านก็ดี..ชีวิตต่างแดนก็ดี...คนไทยที่เมืองไทย ที่อยากจะมาเมืองนอก..ยังมีอีกเยอะ..คนที่อยู่เมืองนอก แล้วบางครั้งก็ยังไร้เดียงสาอยู่อีกมาก..เพราะเราสอนกันมา แค่ดูคนที่"เปลือก"..งัยคะ..บางครั้งข้อคิดข้อเขียนของเรา อาจจะมีประโยชน์บ้างไม่มากก็น้อย...คนถามฉันว่า... รู้ๆนิสสัยคนที่เล่ามาแล้วทำไมยังคบอยู่ล่ะ....ก้อเพราะ พวกเขามีการศึกษา..รู้จักการพูด..รู้จักระวังท่าที..รู้จัก อ้อล้อ..ในคราวที่รู้จักแรกๆไงคะ..ทำให้เราลังเล..ถ้า บางครั้งเราจะคิดเฉไฉ..ก็จะรีบคิดกลบเกลื่อนว่า..เฮ้ย.. เขาไม่เป็นอย่างนั้นหรอก..เขาเรียนมาขนาดนี้..เป็นถึง ขนาดนี้แล้ว..ไม่ช่ายหรอก...นั่นแหละค่ะ..อันตรายแท้จริง แล้วเขาก็ใช้เครดิตตัวเนี้ยะ..เป็นเครื่องทำลายใครต่อใคร เอาไว้จะเล่าในกระทู้ต่อไปค่ะ..ถ้าคุณPeterสนใจที่จะเขียนลงมาแจมได้ทุกเมื่อค่ะ..ดิฉันไม่กลัวใครจะขโมย ซีนเลย..บางทีพูดอยู่คนเดียว..สมองถึงทางตันเหมือนกัน นะคะ..บางทีมีคนมาร่วม..เรื่องสามารถแตกกระจายไปได้ อีกยาวววเลยค่ะ..ลงมานะคะ..จะรอ... จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [24 ก.ค. 44 07:27:51]

ความคิดเห็นที่ 127 คุณภาพตะวันคะ... ตอนที่จ่ายเป็นเช๊คออกไป..เราส่งไปทางจดหมายค่ะ แล้วเพื่อนเขียนไปว่า...นี่คือค่าของที่เสียหาย..จ่ายตามบิล ทุกอย่าง..ตอนนี้คุณก็มีของตามที่ต้องการ..แต่คุณไม่มี "เรา"อีกต่อไป..เพราะมิตรภาพที่ผ่านมา..มันไม่มีค่าอะไร อยู่แล้ว..ฉะนั้นก็คงเป็นการเสียเวลาถ้าเราจะคบกันต่อไป แล้ว..ลงชื่อทั้งเขาและฉันค่ะ..โดยปรกติตามธรรมดาแล้ว ยายเฟ้อนั่น..น่าจะมาอธิบายนะคะ..ว่าทำไมถึงต้องเปลี่ยน มอเตอร์ใหม่...ถ้ายังแคร์ที่จะมีเพื่อนอยู่..แต่..เขาเฉยค่ะ เอาเช๊คเข้าแบ๊งค์..แล้วก็เลิกติดต่อกันไป...เพราะเขาไม่มี คำอธิบายไงคะ...ความงก..บดบัง..สมองเสียสิ้น นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้ว..ได้ข่าวว่า..รถเสียต้องเดินกลับบ้าน ตั้งหลายไมล์...ไม่สบายไปหาหมอ..นั่งรอให้คนไปรับตั้ง สี่ห้าชั่วโมง...โดดเดี่ยวจริงๆค่ะ จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [24 ก.ค. 44 07:42:47]

ความคิดเห็นที่ 128 คุณป้าขาาาาา หนูหายไปเสียหายวัน ยุ่งแต่เรื่องของชาวบ้าน วันนี้ว่างเลยแว๊บมานั่งอ่านๆๆๆเรื่องราวของคุณป้า อ่านไปใจเต้นแรงไป เคยเจอมามากเหมือนกันค่ะ แต่ไม่เยอะเท่ากับของคุณป้า อ่านแล้วได้แต่น้ำตาซึม ไม่ทราบว่าทำไม ขอให้หลับฝันดีนะคะ จากคุณ : 3t - [24 ก.ค. 44 11:24:29]

ความคิดเห็นที่ 129 ป้าทำไมไม่ขอเสาอันเก่ามาเก็บไว้ดูเล่นล่ะ ถ้าเป็นผม จะขอเสาอันเก่ามาเก็บไว้ดูเล่น แล้วยามนี้ ก็จะส่งเสาอันเก่าไปให้เขาดูเล่นบ้าง จากคุณ : evildoer - [24 ก.ค. 44 11:57:39]

ความคิดเห็นที่ 130 สมัยเรียน อพาร์ทเมนต์ที่อยู่นั้นมีคนไทยอยู่กันหลายห้อง พวกเราก็เลยเรียกว่าเป็น หมู่บ้านคนไทย จริงๆ อยู่กัน 4 ห้องเท่านั้น แต่เนื่องจากนักเรียนไทยน้อย เลยตีขลุมซะ อยู่จนใกล้จบ ก็มีเสียงลือเล่าว่า ยูนี้ค่าเรียนถูก ค่าครองชีพต่ำ เพราะเป็นเมืองบ้านนอก (ขนาดเจอฝรั่งเมืองหลวง มันยังว่าเรามาจาก upcountry เลย คิดดู เอาล่ะ บ้านนอกไม่ว่ากัน ชีวิตที่เป็นนักเรียนอบอุ่นและมีความสุขนั่นก็เพียงพอแล้ว) ก็เริ่มมีนักเรียนไทยซึ่งเป็นน้องเพื่อน ที่เรียนจบจากมหาวิทยาลัยนี้พร้อมเพื่อนของน้องๆ มาเรียน แล้วบรรยากาศอบอุ่นเดิมๆ ก็เริ่มกลายเป็นบรรยากาศร้อนๆ อ่านเรื่องที่คุณน้าเขียนเรื่องยายขี้ขอแล้วนึกขำ ที่ทำไม๊ทำไม คนเราบางคนไม่ว่าจะสาวหรือแก่ ก็มีนิสัยเหมือนกันไปได้ หรืออย่างคุณน้อย ก็ไม่ได้มีเพียงคนเดียวในเมืองๆ หนึ่ง ตัวละครของดิฉันก็คล้ายๆ ของคุณน้าวิน่ะค่ะ ยายขี้ขอ v.s. คุณน้อย ขอเรียกเป็น เด็กขี้อ้อน กับ น้องอารี ดีกว่า ตอนเด็กขี้อ้อนมาถึงเมืองใหม่ๆ (มาพร้อมพี่สาวและพ่อ) พอดีพี่ชายเด็กขี้อ้อน โทรทางไกลมาจากเมืองไทยฝากฝังน้องกับพี่ไว้กับ น้องอารี (ซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้ ต้องรับปากจะช่วยเหลืออยู่แล้ว) วันที่เด็กขี้อ้อนกับพี่สาวมาถึง เป็นจังหวะที่นักเรียนไทย ส่วนใหญ่ไปเที่ยวต่างเมืองช่วงปิดเทอมกันหมด จึงไม่มีใครอยู่บ้าน แต่ก่อนเดินทาง น้องอารีก็เอากุญแจบ้านไปฝากไว้กับ น้องอีกคนในเมือง ที่ไม่ได้เดินทางไปไหน โดยบอกไว้ว่า ให้เด็กขี้อ้อนกับพี่สาวมา มานอนพักในอพาร์ทเมนต์ก่อน (ทั้งๆ ที่ไม่เคยเจอหน้าเลยนะคะ น้องอารีก็ให้แขกมาอาศัยบ้านฟรีๆ) แล้ววันรุ่งขึ้นให้เอากุญแจบ้านมาฝากไว้กับดิฉัน เพราะดิฉันจะเดินทางกลับวันรุ่งขึ้นพอดี (ปกติน้องอารีกับดิฉันจะสนิทกันมาก แต่ดิฉันไม่ค่อย รู้จักกับพี่ชายเด็กขี้อ้อน เลยไม่โดน"ฝาก"มา รอดตัวไป) ซึ่งเรื่องนี้น้องอารีกับดิฉันคุยกันไว้แล้ว ว่าดิฉันจะช่วยดูห้องและดูแลเด็กขี้อ้อนให้ระหว่างที่น้องอารียังกลับไม่ถึงเมือง คืนที่เด็กขี้อ้อนและพี่สาวมาถึง (น้องอารี,ดิฉันไม่อยู่ในเมือง) ก็เข้าพักที่ห้องของน้องอารี รุ่งขึ้นเด็กขี้อ้อนและพี่สาวก็ไปติดต่อขอเช่าห้องในหมู่บ้านเดียวกันนี่ล่ะค่ะ ด้วยข้อสรุปที่ว่า อยู่ใกล้กับพี่ๆ คนไทยแล้ว ปลอดภัยดี สบายใจดี เย็นวันนั้น ดิฉันก็กลับถึงบ้าน (ขอเรียกว่าบ้าน) ก็โทรทวงกุญแจบ้านน้องอารีคืนจากน้องคนที่ฝากไว้ แต่น้องคนนั้นบอกว่า เด็กขี้อ้อนและพี่ เก็บกุญแจบ้านไว้เอง ต้องไปขอคืนจากสองคนนั้น ดิฉันก็ถามว่าอ้าวเขาย้ายไปอยู่บ้านใหม่แล้วนี่ ทำไมยังมาเอากุญแจบ้านคนอื่นไปอีก น้องคนนั้นก็อึ้งๆ แล้วบอกว่า เด็กขี้อ้อนกับพี่สาว บอกไว้ว่า บ้านใหม่เขายังไม่พร้อม ถ้าขาดอะไรจะได้มา "ยืม" จากบ้านน้องอารีไปได้ ดิฉันก็ชักงง แต่เอาล่ะ น้องอารีฝากบ้านไว้ เราต้องรับผิดชอบ ก็บากหน้าไปขอกุญแจบ้านน้องอารี คืนจากผู้มาใหม่จากเมืองไทย ตะแรกก็เข้าไปอย่างเจี๋ยมเจี้ยม สอบถามความเป็นอยู่อย่างนั้นอย่างนี้ สองคนนั้นก็ให้ดีใจว่ามีคนมาดูแล (ทำท่าจะเกาะ ฮ่าๆ) คุยกันอยู่เป็นชั่วโมงๆ จนดิฉันก็เหนื่อย เต็มทนเพราะเดินทางมาทั้งวัน ก็ตัดสินใจเอ่ยปากขอกุญแจบ้านน้องอารีคืน ผลหรือคะ ฮ่าๆๆๆๆ เขาบอกว่า เขาขอ "ยืม" ไว้ก่อนเดี๋ยวคืนให้ ไอ้เราก็มึนๆ งงๆ ทำไมไม่คืนให้หว่า ทีนี้เขาก็ รับปากไว้ว่า พรุ่งนี้เช้าเขาจะเอามาคืนให้ถึงบ้านดิฉันเลย เราก็เอา ดูหน้าตาไม่เลวเกว ท่าทางมีเงิน คงไม่ขี้ขโมย แถมมากับผู้ใหญ่ด้วย เลยขอรอดูอาการก่อนดีกว่า พรุ่งขึ้นก็นั่งรอกุญแจนี่ล่ะค่ะ รอ ร้อ รอ จนจะเที่ยงชักทนไม่ไหว ให้เวลาถึงบ่ายก็แวะไปขอกุญแจคืน แต่ก็ไม่เจอตัวลูก เจอแต่คุณพ่อ เลยรบกวนฝากคุณพ่อไปบอกคุณลูกว่า หนูรับปากดูบ้านเขาไว้ หนูต้องขอกุญแจคืนจริงๆ (แต่พูดสุภาพม้ากมากนะคะ กลัวเขาจะหาว่าเราจะไปว่าเขาไว้ใจไม่ได้) จนค่ำๆ เด็กขี้อ้อนก็เอากุญแจมาคืนให้ มายิ้มๆ แต่ทำเสียงอ้อนๆ งอนๆ คล้ายกับว่า ทำไมเรา ขี้ทวงจัง ฮ่าๆ เชื่อเขาเลย พอได้กุญแจมา ดิฉันก็เข้าไปดูบ้านน้องอารีหน่อยว่ามีอะไรสกปรกรกบ้างไหม แต่ทีนี้ด้วยความที่ เราไม่ใช่คนชอบค้นบ้านใคร โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เจ้าของไม่อยู่บ้านเนี่ย ดิฉันแทบไม่แตะต้องข้าว ของในบ้านเขาเลย กลัวหายมากเดี๋ยวเราจะซวย เมื่อดูสภาพรอบๆ ว่าน่าจะเรียบร้อยดี ดิฉันก็เก็บกุญแจบ้านไว้รอเจ้าของบ้านตัวจริง ซึ่งจะกลับในวันต่อมา เมื่อน้องอารีมาถึงบ้านก็แวะมาเอากุญแจ ไปสักพักใหญ่ก็กริ้งกร๊างมาบอกว่ามีข้าวของหายไป จำพวกเครื่องนอน ซึ่งน้องอารีเก็บไว้ในตู้เสื้อผ้าในห้องนอน (ถูกเข้าไปค้นของเฉยเลย) กับ พวกเครื่องครัว อย่างหม้อหุงข้าว ฯลฯ ซึ่งวันต่อมา เด็กขี้อ้อนและพี่สาวก็โดนพ่อสั่งให้เอา เครื่องครัวมาคืน น้องอารีก็อือ เดี๋ยวพาเขาไปซื้อหม้อหุงข้าวใหม่แทนละกัน แต่แหม พวกเราอยู่บ้านนอกนะคะ อุตส่าห์มีร้านลาวขายของเอเซียอยู่ร้านหนึ่งก็บุญโขแล้ว ฉะนั้น ไม่ต้องแปลกใจถ้าจะบอกว่าราคาหม้อหุงข้าวไฟฟ้าไม่ใหญ่ไม่โต ลูกละ 50-60 เหรียญ ของมันหายากเหมือนกันนี่นา สองพี่น้องอิดออดกันน่าดู กว่าจะกัดฟันซื้อกันได้ วุ้ยเดี๋ยวค่อยมาเล่าต่อค่ะ ไปทานข้าวก่อน A:203.149.35.11 X: จากคุณ : มูอิ - [24 ก.ค. 44 12:21:11]

ความคิดเห็นที่ 131 ขอโหวตแสดงความนิยมด้วยคน ฟังเอาไว้เป็นบทเรียนเตือนสติ ขัดเกลาตัวเอง ไม่ประพฤติผิดทำนองคลองธรรมแบบคนเหล่านั้น อนึ่งหากเล่าให้เป็นเรื่องตลก(ร้าย) แบบอเมริกันก็จะได้คติปนขบขันนะครับ A:202.44.241.199 X: จากคุณ : นายคันคาย - [24 ก.ค. 44 13:04:55]

ความคิดเห็นที่ 132 ขึ้นทู้ใหม่เถอะค่า โหลดนานแย้ว กะลังหนุก มีสาระด้วยเนาะๆๆ A:203.146.94.3 X: จากคุณ : นู๋เก๋ - [24 ก.ค. 44 15:34:18]

ความคิดเห็นที่ 133 ว้าว....วันนี้กระทู้วิ่งเร็วจัง ตามไม่ทันเลย เพิ่งกลับจากโรงเรียนค่ะ รีบโดดมาเกาะจอก่อนเลย ในที่สุด ป้าก็ตอบนู๋ จนได้ เฮ้อ...ดีใจลุงโทนี่จะมาเมืองไทย จักขบวนแห่เลยม่ะ จากคุณ : rubis (RUBIS) - [24 ก.ค. 44 18:32:47]

ความคิดเห็นที่ 134 กลับมาเล่าต่อ เหมือนกับจะไปกินข้าวนานไปหน่อยน่ะค่ะ พอดีติดงานด่วน แฮะๆ ต่อเรื่องของเด็กขี้อ้อนแล้วกันค่ะ มีอยู่เย็นวันหนึ่ง พวกเราก็รวมตัวคุยเล่นกัน ที่บ้านน้องอารี กำลังเฮฮากันได้ที่ น้องขี้อ้อนกับพี่สาวก็แวะมาหา เข้ามาก็กลมกลืนมาก ร่วมวงคุยเล่นกันได้พักใหญ่ จู่ๆ น้องขี้อ้อนก็เอ่ยปากถามถึงวิธีทำน้ำจิ้มข้าวมันไก่ (ข้าวมันไก่เป็นอาหารจานเบสิกของคนไทยในเมืองค่ะ ไก่ตัวเดียวต้มกินกันได้หลายคน หรือถ้ากินคนเดียวก็หลายมื้อเลยทีเดียว ราคาไก่ก็ถูกกว่าเนื้อด้วย ประหยัดมาก) พวกเราก็ช่วยกันบอกสูตร พอพูดมาถึงว่าต้องมีเต้าเจี้ยวใส่ด้วย เด็กขี้อ้อนก็พูดแทรกเลยว่า หาซื้อเต้าเจี้ยวไม่ได้ ด้วยความพาซื่อพวกเราก็บอกว่า อ๋อ ร้านลาวมีขายนะ เด็กขี้อ้อนก็บอกว่า ค่ะ แต่ว่านี่เย็นมากแล้ว ร้านมันปิดไปแล้วค่ะ พวกเราก็เริ่มเอ๋อ มองหน้ากันไปมา ในที่สุด ด้วยความเป็นเจ้าของบ้านที่อารีด้วยอีกต่างหาก น้องอารีก็บอกว่า เอางี้ละกัน เอาเต้าเจี้ยวพี่ไปก็ได้ (เธอก็จะยกให้ทั้งขวด) เด็กขี้อ้อนก็รีบควักชามแก้วที่ แอบไว้ในกระเป๋าเสื้อหนาว ยื่นมาตรงหน้า แล้วบอกว่า ไม่เป็นไรค่ะพี่ หนูเตรียมถ้วยมาแล้ว ขอใส่ถ้วยไว้แล้วกัน ... ทีนี้ล่ะ พวกเรายิ่งอึ้งหนัก น้องอารีก็เทให้แต่โดยดี สองศรีพี่น้องก็ลากลับไป พวกเราสิ อึ้งจนขำ พูดกันไม่จบว่า โห เขาเตรียมพร้อมกันจริงๆ เอาถ้วยมาขอเต้าเจี้ยวไปเลยนะ (สองพี่น้องรู้อยู่แล้วว่าบ้านน้องอารีมีข้าวของอะไรตรงไหนบ้างน่ะค่ะ) ร่ำลือกันได้หลายวันทีเดียว A:203.146.57.196 X: จากคุณ : มูอิ - [24 ก.ค. 44 22:02:41]

ความคิดเห็นที่ 135 ว้าว.......เด็ดแท้ มุขนี้ น่ายืมไปใช้บ้าง แก้เผ็ดพวกเพื่อนบ้านขี้ขอ จากคุณ : rubis (RUBIS) - [24 ก.ค. 44 22:18:30]

ความคิดเห็นที่ 136 (นั่งกินข้าวอย่างซังกะตาย.....ตาเหม่อลอย จ้องมองที่Monitor แบบไร้วิญญาน.....น้าวิไปไหนนนน) A:209.135.18.113 X: จากคุณ : อกสามศอก - [25 ก.ค. 44 02:56:06]

ความคิดเห็นที่ 138 โอย อ่านจนมึน หนุกๆๆๆ ค่ะ จากคุณ : paella_fries - [25 ก.ค. 44 09:48:41]

ความคิดเห็นที่ 139 มารออ่านค่....า จากคุณ : ดบัสวนี - [25 ก.ค. 44 21:22:10]

ความคิดเห็นที่ 140 ตามอ่านทุกวัน แบบ save ไว้อ่านทีหลัง วันนี้มีโอกาส ขอทักทายด้วยครับ A:203.154.224.5 X:203.154.224.110 จากคุณ : ท้องฟ้ากว้างไกล - [25 ก.ค. 44 22:02:37]

ความคิดเห็นที่ 141 ทำไม คุณป้ายังไม่มา คะ ญาติโยมมาปูเสื่อตาแป๋วแล้ว ค่ะ หรือไปบุกเมืองน้องพร คะ A:203.147.9.144 X: จากคุณ : หนูตามคน - [25 ก.ค. 44 23:21:24]

ความคิดเห็นที่ 142 รออ่านต่อด้วยค่ะ จากคุณ : 'Louis' - [26 ก.ค. 44 01:25:48]

ความคิดเห็นที่ 143 จะรอคุณป้ามาเล่านะคะ คนอื่นอย่าเพิ่งเล่าอะไรนะคะ A:202.133.133.173 X: จากคุณ : กบบบ - [26 ก.ค. 44 02:18:11]

ความคิดเห็นที่ 144 กระทู้..ยาวเกินไปแล้วค่ะ...จะเล่าต่อข้างบน...ดีกว่านะคะ จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [26 ก.ค. 44 02:46:04]

ความคิดเห็นที่ 145 เย้.......(เกือบลงแดง) A:209.135.18.205 X: จากคุณ : อกสามศอก - [26 ก.ค. 44 03:00:22]

ความคิดเห็นที่ 146 ทำลิงค์กระทู้ใหม่ให้ค่ะ (อ่านของป้าสม่ำเสมอนะคะ แต่ไม่ค่อยเขียน คนเขียนเยอะมากแล้วน่ะ) http://pantip.inet.co.th/cafe/rajdumnern/topic/P1033434.html จากคุณ : scottie - [26 ก.ค. 44 03:28:50]

ความคิดเห็นที่ 147 มารออ่าน ทุกวันเย...ย ชื่นชมคุณเจ้าของกระทู้มากๆนี่คือคุณภาพจริงๆ ครบทุกรสชาติ จริงๆ ชื่มชมมากๆ จากคุณ : ขอประจบเจ้าของกระทู้หน่อยเหอะ (อื่นๆอีกมากมาย) - [26 ก.ค. 44 06:58:19]

ความคิดเห็นที่ 148 หวัดดี.คับ พี่ WIWANDA. (มารายงานตัวช้า.เพิ่งลงจากดอย. คับ.) A:202.183.233.13 X: จากคุณ : เล่าซา. - [26 ก.ค. 44 17:46:01]

ความคิดเห็นที่ 149 เศษฐกิจพอเพียง รู้จักกินใช้อย่างมีสติ จากคุณ : aeaw - [26 ก.ค. 44 18:16:53]

ความคิดเห็นที่ 150 หนูขออนุญาตกราบเรียนพี่วิสักนิดนะคะ เท่าที่ติดตามอ่านมา..หนูชื่นชมอย่างมากที่พี่วิกรุณาน้องๆและลูกหลานโดยเมตตาถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆในชีวิตได้อย่างมีอรรถรสยิ่งค่ะ และในที่นี้หนูมีมุมมองบางมุมที่ใคร่จะเรียนสิ่งละอันพันละน้อยแลกเปลี่ยนกับพี่วิมาด้วยความเคารพค่ะ จากเรื่องคุณผู้หญิงสามคนนั้น..หนูมองว่าพื้นฐานการอบรมจากทางบ้านตั้งแต่วัยเด็กที่คุ้นเคย พบเห็นหรือปลูกฝังกันมาน่าจะมีส่วนหล่อหลอมอุปนิสัยใจคอในการที่จะสะท้อนพฤติกรรมหรือแสดงออกซึ่งการกระทำต่างๆในกาลเวลาต่อมาค่ะ สถาบันการศึกษาไม่น่ามีส่วนต้องรับผิดชอบต่อพฤติกรรมที่ไม่น่าพึงประสงค์ในทุกกรณีตามเหตุผลที่หนูใคร่ขอโอกาสเรียนชี้แจงมาณที่นี้ค่ะ.. โดยเหตุที่ว่าระยะเวลาแค่เพียงสี่ปีในรั้วมหาวิทยาลัยซึ่งส่วนใหญ่จะเน้นหนักด้านการประสิทธิประสาทธิ์วิชาการอันหลากหลายเทียบกับระยะเวลาที่ยาวนานทั้งชีวิตของคนๆหนึ่งที่มีการกระทำกรรมอะไรๆต่างๆสะสมมาจนลงลึกฝังเป็นนิสัยนั้นคงไม่สามารถจะสร้างหรือลบล้างอุปนิสัยส่วนตัวที่ไม่น่าพึงปราถนาบางอย่างออกไปจากกมลสันดานได้ในเวลาอันสั้นค่ะ ซึ่งในวงการทุกระดับของสังคมก็มีบุคคลเหล่านี้แทรกปะปนอยู่บ้างค่ะ แต่ไม่น่าจะมากค่ะ จากที่ผ่านมาสถาบันต่างๆในบ้านเรานั้นไม่ว่าจะเก่าแก่หรือเพิ่งตั้งมาไม่นาน บัณฑิตที่จบมาส่วนใหญ่ได้สร้างเกียรติคุณงามความดีเป็นที่ปรากฏประจักษ์ชัดต่อชาติบ้านเมืองสังคมและต่อโลกอย่างน่าภาคภูมิไม่น้อยเลยค่ะ และส่วนน้อยนิดเท่านั้นที่ขาดจิตสำนึกเอาเปรียบสังคมอันน่าจะเนื่องมาจากพื้นฐานการเลี้ยงดูอบรมจากทางบ้านที่น่าจะมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมที่แสดงออกไม่มากก็น้อยค่ะ สถาบันทุกแห่งไม่ว่าจะเป็นสถาบันไหนก็ตามไม่น่าจะต้องมารับผิดชอบผิดชอบในความเสื่อมจากการกระทำของผู้ที่เรียนจบออกไปทุกคนนะคะ เพราะจุดประสงค์ในการตั้งสถาบันเหล่านั้นขึ้นมาก็เพื่อสร้างสรรค์บุคคลากรของชาติเพื่อทำประโยชน์ต่อครอบครัว สังคมและบ้านเมือง หากผู้ใดละเลยก็ถือว่าเป็นความรับผิดชอบของแต่ละคนไปที่ขาดไร้ซึ่งหิริโอตตัปปะค่ะ ถือเป็นกรรมไม่ดีของบุคคลากรเหล่านั้นเองที่มองไม่เห็นในปณิธานและวัตถุประสงค์ในการก่อตั้งสถาบันขึ้นมาและที่ให้โอกาสคนเหล่านั้นค่ะ หนูจึงใคร่ขอเสนอมุมมองส่วนตัวและกราบเรียนพี่วิมาด้วยความเคารพค่ะ หากความเข้าใจคลาดเคลื่อนประการใดในการทำหน้าที่อย่างตรงไปตรงมาในการเชิดชูสถาบันในประเทศทุกแห่งนั้น หนูขอกราบอภัยพี่วิมาณที่นี้ด้วยค่ะ มิได้มีเจตนาที่ให้ต้องการให้กระทบกระเทือนเจตนาดีของพี่แต่ประการใดค่ะ A:203.148.182.30 X: จากคุณ : ผู้หญิงไทย - [26 ก.ค. 44 21:18:49]

ความคิดเห็นที่ 151 คุณผู้หญิงไทยคะ... จริงค่ะ...จริงอย่างที่น้องเขียนทุกอย่าง...แต่ในเชิงปฏิบัติ แล้วนั้น..มันไม่ใช่ คนที่จบสถาบันไหนและนิสสัยอย่างที่ เ่ล่าให้ฟัง...มักจะใช้เครดิตของสถาบันมาสร้างเสริมบารมี รวมทั้งชอบเอ่ยอ้างถึงเพื่อนร่วมรุ่นที่ไปได้ดีมีชื่อเสียง.. เพื่อให้ตัวดูดี...ซ้ำยังรุ่นพี...รุ่นน้องอีกล่ะ..พูดบ่อยๆเข้า จากคนธรรมดาก็กลายเป็นเทวดา..ได้นะน้อง.. ที่พี่จะชี้ฟันธงลงไปนั่นก็คือ..อยากให้คนที่อ่านหรือคนไทยทั่วๆไป..เลิก..เห่อสถาบัน..ซะที..จบจากไหนมา..ถ้าไม่ใช่ คนดี..ก็เอาดีไปไม่ได้..เพราะการยึดมั่นว่าสถาบันนั้นสุด เลิศ..สอบเข้ายากแสนเข็ญนั้น...ทำให้เขาเหล่านั้น(บางคน) คิดว่าตัวดีกว่าคนอื่น บางครั้งเลยเถิดคิดไปว่า.. ถ้าอ้างคนโน้นคนนี้..รุ่นพี่..รุ่นน้อง ..แล้วจะทำอะไรก็ไม่น่า เกลียด..ด้วยซ้ำ.. ที่เขียนมาอยากให้คนอ่านพยายามมองคนที่"แก่น" โดย ตัดข้อประกอบอย่างอื่นออกไป ไม่ต้องที่ไหน..เริ่มจาก นักการ..ในที่ทำงานก่อนก็แล้วกัน บางทีคุณ..อาจจะพบ มนุษย์..ใจเป็นเทวดา..อยู่ใกล้ๆตัวก็ได้.. เท่านั้นละค่ะ..ที่อยากจะบอก...ไม่มีอะไรเคลือบแฝงและ ก็ไม่ต้องห่วงว่าจะขัดข้องขุ่นเคือง...หมดวัยนั้นมานานแล้ว ค่ะ..ยินดีเสมอที่คุณจะแสดงความเห็นมา..เพราะการกระ จายข้อความของเรานั้น..ฉันคิดว่า"มีประโยชน์"ค่ะ จากใจจริง วิวันดา... จากคุณ : wiwanda (WIWANDA) - [26 ก.ค. 44 23:32:05]

ความคิดเห็นที่ 152 K WIWANDA'S WEB SITE MOVE TO NEW SITE AT --> www.wiwanda.itgo.com <-- จากคุณ : midwest@ (FarWest) - [27 ก.ค. 44 03:42:09]

ความคิดเห็นที่ 153 http://www.wiwanda.itgo.com/ จากคุณ : FarWest - [27 ก.ค. 44 03:43:15]

ความคิดเห็นที่ 154 ขอบคุณพี่วิมากค่ะที่กรุณาสละเวลามาตอบเพื่อเป็นวิทยาทานในมุมมองของการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันค่ะ ในฐานะผู้เคยอาศัยเรียนที่ได้เคยพึ่งพาเนื้อนาบุญของสถาบันการศึกษาหนึ่งในห้าแต่ครั้งก่อนจึงจำให้มีหน้าที่ต่อเกียรติภูมิของสถาบันต่อสาธารณชนในการที่จะไม่ถูกก้าวล่วงจากผู้ใดที่เป็นประเด็นที่ได้เรียนถามพี่วิมาและได้รับความกรุณาตอบไป ก็เพียงเท่านั้นค่ะ ถือว่าหนูได้ทำหน้าที่ตามคุณธรรมจริยธรรมและจรรยาบรรณที่อยู่ในใจตรงนี้แล้วค่ะ จึงขอขอบคุณพี่วิมา ณที่นี้อีกครั้งค่ะ A:203.149.33.17 X: จากคุณ : ผู้หญิงไทย - [27 ก.ค. 44 03:56:30]

ความคิดเห็นที่ 155 ได้ยินว่ามีกระทู้น่าอ่านสองสามกระทู้ ไม่ผิดหวังที่เข้ามาเลยครับ 8) A:202.44.0.23 X: จากคุณ : ขอแจม (อิมจัง) - [27 ก.ค. 44 06:48:26]

ความคิดเห็นที่ 156 ผู้ที่จบจากสถาบันดีก็ถูกคาดหมายว่าจะต้องดี เมื่อไม่เป็นอย่างที่คาดก็ผิดหวังและแสดงออกมากบ้างน้อยบ้างตามอารมณ์ในขณะนั้น ผมว่าเป็นอย่างนี้ทุกคนแหละครับ คำชี้แจงของคุณผู้หญิงไทยเป็นความจริง ใคร ๆ ก็รู้ แต่ฟังแล้วเป็นลักษณะ "แตะต้องไม่ได้" ปล่อยให้คนเขาว่าบ้างดีกว่า ไม่เสียหายอะไรหรอกครับ A:202.44.241.199 X: จากคุณ : นายคันคาย - [27 ก.ค. 44 08:54:09]

ความคิดเห็นที่ 157 หวัดดีค่ะ เข้ามาอ่านกระทู้ตามที่ลงในคอลัมภ์แชตดอทคอมของป้าเมาท์ ดาวอังคาร ในหนังสือพิมพ์มติชนฉบับวันศุกร์ที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2544 ไม่ผิดหวังเลยจริง ๆ ค่ะ ยังไงขอเป็นแฟนติดตามอ่านด้วยคนนะค่ะ A:202.183.213.155 X: จากคุณ : tontang - [27 ก.ค. 44 10:09:09]

ความคิดเห็นที่ 158 หนูมาลงชื่อสมาชิกเจ้าประจำ แต่ตัดไปอ่านที่บ้านค่ะ แฟนตรึมที่โต๊ะอื่น อย่าลืมน้องๆ ที่โต๊ะกอล์ฟนะคะ เดี๋ยวนี้ที่โน่นเหงาๆ หนะค่ะ A:203.148.255.215 X: จากคุณ : bLaCk_KiD ติดงอมแงม - [27 ก.ค. 44 19:15:31]

ความคิดเห็นที่ 159 มันเจงเจงคับ : ) A:203.148.178.121 X: จากคุณ : ป้วนเปี้ยน - [28 ก.ค. 44 12:23:51]

ความคิดเห็นที่ 160 ความเห็นที่ 200 ขอบคุณ คุณ WIWANDA มากๆครับที่ให้ืั้งความรู้ และ ความสนุก และที่สำคัญคือความคิด อาหารสมองของคุณที่ให้แก่พวกเรามีประโยชน์มาก ขอบพระคุณอีกครั้่ง ครับ A:202.183.184.43 X: จากคุณ : s.chat - [28 ก.ค. 44 14:22:49]

ความคิดเห็นที่ 161 อนาคต ป้าเป็นดารา (ตอนแก่) แน่ๆ เลย ได้ลง นสพ แล้ว ต่อไปก็ต้องได้ออก TV แน่ๆ เลย ต่อไปก็เอาเรื่องมาทำเป็นหนัง ทั้งละคร กับภาพยนตร์ ฝากป้าวิ เขียนสคริปหนัง หรือ บทภาพยนตร์เอาไว้ ด้วยนะครับ ผมว่าได้ใช้งานแน่ๆ เลย แบบว่า ทำเป็นหนังชีวิต ไม่แน่อาจจะต้องไปถ่ายทำที่อเมริกา แล้วเอามาฉายในไทย แน่ๆ เลย (ผมว่าดังกว่า เพื่ออื่นๆ ใดที่ถ่ายทำเมืองนอก คนไทยคงชอบเห่อเรื่องเมืองนอกซะจริง) ป้าวิ อาจจะแสดงเอง หรือหาดาราสวยๆ มาแสดงแทนก็ได้ เป็น wiwanda story ไปเลย ิยิ่งทำหนังชุด ซีรี่ นะครับ แฟนๆ ตรึม เป็นไปได้ มะ จากคุณ : live_bangkok - [28 ก.ค. 44 14:31:01]

ความคิดเห็นที่ 162 กระทู้นี้ขาดตอนไปหลายวันแล้ว ปิดแล้วหรือครับ ผมมือไหม่ดูไม่ออก ขอโทษด้วยครับ A:202.44.241.199 X: จากคุณ : นายคันคาย - [3 ส.ค. 44 08:19:17]

ความคิดเห็นที่ 163 โห เขียนเก่งมากเลยอ่ะครับแบบว่าบังเอิญมาเจออ่ะครับเลยอ่านซะ เนี่ยะตาแทบหลุดเลยอ่ะครับคาดว่าถ้าพรุ่งนี้ไปหาหมอแล้วดีขึ้นจะมาอ่านต่อครับสนุกมากเลยอ่ะคิดไรได้เยอะเลยครับ เดี๋ยวมาอ่านต่ออ่านมาตั้งแต่ กระทู้แรกเลยอ่ะได้แค่ 117 เองอ่ะเนี่ยะ หัวหน้าเดินมาตบกระโหลก 1 โชะ เจ็บอ่ะไปทำงานก่อนเดี๋ยวแว๊ปมาอ่านใหม่ (หัวหน้าเผลอเมือ่ไหร่เป็นอ่าน 555555) A:203.148.205.189 X: จากคุณ : wolverine - [6 ส.ค. 44 16:38:10]

ความคิดเห็นที่ 164 น้าแวนด้าขา ไปไหนคะ รออ่านอยู่ค่ะ เหมือนน้าแวนด้าเป็นคนในครอบครัวเลยค่ะ ชอบฟังเพราะให้ข้อคิดดีๆเยอะเลยค่ะ ทำให้หนูเห็นว่าเราต้องคิดดี ทำดีไว้ตลอด เพื่อตอนแก่ๆ เราจะมีเพื่อนแท้อยู่เคียงข้าง ขอบคุณที่เขียนให้อ่านนะคะ อ่านมานานมากแล้ว เพิ่งเขียนมาสมัครแฟนคลับน้าแวนด้าด้วยคนนะคะ ไปทำงานต่อแล้วค่ะ สวัสดีค่ะ A:203.150.243.200 X: จากคุณ : หนูแดง - [9 ส.ค. 44 14:53:24]